utana-utana danışıb yanımca addımlayırdı.
-O ne sözdür Şehla? Öz evindir bura senin. ,- menden evvel davranıb Camal isti gülüşü ile Şehlaya cavab vermişdi.
Camal bizi tek qoymaq üçün yanımızdan ayrılıb otaqlardan birine keçdi. Meni ise maraq boğurdu ki, Şehlanı bura gelmeye ne vadar edib bu vaxt?..
-Yaxşılıqdır? Nece keçdi dünen? ,- menimle maraqlansa da hem gergin olduğu hem de bu saat bu sualların ona maraqlı olmadığı belli idi.
-Ne olub Şehla? ,- qefil sualımdan azca çaşıb aydınlaşdıra bilmediyim ifade ile üzüme baxırdı.
-Dünen axşam Helima xala zeng etmişdi. Ağlaya-ağlaya.. ,- hiss olunurdu ki, danışmaqda çetinlik çekir. O danışdıqca ise nefesimi tutub qulaq asırdım. ,- senin getdiyini deyib ele hey ağlayırdı. Menim gelib sene baxmağımı istedi. ,- meni emelli istilik basmış, gözlerim artıq dolmuşdu.
-Aha. Ne dedi? Atam ne deyib?
-Heç ne. Ne deye biler ki? ,- gözlerini qaçırıb danışırdı.
-Şehla.,- ellerinden tutub ağlaya-ağlaya davam etdim. ,- qurban olum düz de.
-Sahib emi senin bütün cehizlerine, paltarına, ne varsa hamısına heyetde od vurub yandırıb. Deyib bu evde daha o qızın adı çekilmeyecek.
Olduğum kimi donub yerimde qalmışdım. Eslinde ne gözleyirdim ki? Bunların olacağını bilirdim. Ancaq indi bunu kiminse dilinden eşitmek mene düşündüyümden de daha artıq tesir etmişdi. Ağlamaq isteyirdim ancaq qeher yığılıb boğazımda qalmış, ne nefes almağıma, ne de dilime söz getirib ne ise demeyime imkan vermirdi. Meni bu halda görüb telaşlanan Şehla celd ayağa qalxıb su getirib gah mene içirdir, gah da el-üzüme vurub meni özüme getirmeye çalışırdı.
-Faxire, özüne gel. Meni peşman eleme dediyime. ,- ellerimi ovuşdurur, meni silkeleyirdi.
-Peşman ,- acı-acı gülümseyib Şehlaya baxırdım,- esl peşmanlığı men yaşayacam.. ,- dedikde artıq hönkürtüm bütün eve yayılmışdı..
Bölüm 10.
Gözümü açdıqda özüm yataqda, Camal da başımın üstünde dayanmışdı. Niye burada olduğumu xatırlamırdım, üstelik beynimdeki küt ağrı yataqda dikelmeyime imkan vermirdi. Gözümü tavan

<< 1 ... 51 52 [53] 54 55 ... 174 >>