zilleyib qalmışdım.
-Oyandın? ,- Camalın nevaziş dolu sesini duyub cavab vermek istesem de ağzımı açıb bir kelme demeye bele taqetim yox idi. Yanımda eyleşib gah elimi, gah üzümü sığallayıb nelerse deyirdi.
Beş-on deqiqe erzinde yaddaşımda yaranan bu kütlük öz yerini artıq yavaş-yavaş heqiqetlere verirdi. Seherden beri baş verenler fragment şeklinde gözümün qabağından keçir, içimde yaranan bir neçe deqiqelik sakitliyi de yox etmişdi.
-Şehla hardadır? ,- fikrimi toplayıb axır dillene bildim. ,- Hara getdi?
-Burdadır. Sen narahat oldun deye getirdim biraz özüne gelesen. ,- çetinlik çekerek danışır, gözünü menden qaçırdırdı.
Camalın kömekliyi ile biraz dikelib özüme geldikden sonra otaqdan çıxıb Şehlanın yanına getdim. Başını aşağı salıb ne terpenirdi, ne de sesini çıxardırdı. Görünür, peşman olmuşdu bura geldiyine göre. Addım seslerini eşidib başını qaldırıb meni gördükde heç ne demeden gelib meni bağrına basdı. Çaşqınlıq, meyusluq, qeher.. Qarışıq duyğuların içinde bilmirdim dilime hansı kelmeni getirim, ne hereket edim. Ellerim yanımda qalmış, Şehlanı qucaqlamağa taqetim yox idi.
-Yaxşısan? ,- menden aralanıb gözleri dolmuş halda üzüme baxırdı. ,- Bağışla. Men istemezdim bele bir xeberle evinize gelim.
Heç bir günah olmasa da menden üzr isteyir, xecalet çekirdi.
-Yaxşıyam. ,- qısaca bu sözü dilime getirib keçib divanda eyleşdim.
Aradan bir neçe saat keçmişdi. Şehla meni gördükden sonra az da olsa rahatlayıb getmiş, Camal ise yanımdan bir an olsun ayrılmamışdı. Başımı onun çiynine söykeyib ağzıma su alıb oturmuşdum. Ne Camal ne de men veziyyetin ağırlığını, baş verenlerin meyusluğunu dile getirecek qüvvede deyildik. Odur ki, her ikimiz susub düşüncelere dalmışdıq. Belke de men Camalı günahlandırmalı, bütün her şeyi onun üstüne yıxıb bu günahı öz üstümden atmalı idim. Lakin bu halda o bele meni dinclik getirmeyecekdi.
Geceye doğru Camal meni qucağına aldıqda bir anlıq çaşqınlıqla qarşılasam da başımı yeniden ona söykeyib, bir növ özümü ona emanet

<< 1 ... 52 53 [54] 55 56 ... 174 >>