meni bağrına basdı.
Bu söhbetin üstünden bir neçe gün keçmişdi. Camal Solmaz xanım bizim qerarımızı dedikde ele düşündüyüm kimi yaxşı qarşılamamışdı bu xeberi. Oğlunun o evde yeniden alçaldılmasına razı ola bilmirdi. Onu qınaya bilmirdim. Ancaq men de ailemi görmek isteyirdim..
Axşamüstü hazırlaşıb yola düşdük. Yol boyu titreye-titreye qalmışdım. Camal elimden tutub defelerle meni sakitleşdirmeye çalışsa da heç bir xeyri yox idi. Mensureni bele qucağımda zorla tutmuşdum. Atam evine çatana qeder defelerle fikir deyişdirsem de Camal buna imkan vermemişdi. Eve çatıb maşından düşdükde Camal veziyyetimi görüb Mensureni qucağımdan almışdı. Elimden tutub qapının qabağına getirib qapını vurduqda hele de qayıtmaq istediyimi Camala bildirdikde nece göz ağartdısa hemin andaca susub dayandım. Bir neçe deqiqe sonra Jale qapını açıb bizi gördükde ise belke de ezraili görse bu qeder teeccüblenmezdi.
-Olar keçmek? ,- Jalenin bu halını görüb Camal dillendi.
Jale belli idi ki, olacaqlardan qorxurdu. Evvelce arxaya dönüb içeridekilere baxıb ardınca bize teref nezerlerini yönlendirib içeri devet etdi.
Her kes heyetde oturub söhbet edirdi ki, bizim gelişimizi görüb her kes susdu. Veziyyeti evvelce Raul ele alıb ireli addımladı.
-Sizin ne itiniz azıb burda?!! ,- ele bağırdı ki, dik atıldım.
-Raul sakit ol bura dalaşmağa gelmemişik. ,- Camal sakit halda cavab verib ireli keçerek atamın qarşısında dayandı.
-Biz öz günahımızı bilirik, Sahib emi. Faxire de, men de. Ancaq indi biz özümüz de övlad sahibiyik. Bu qan-qaraçılığa bir son qoyaq. Bağışlayın bizi. ,- Camal ne qeder sakit danışmağa çalışsa da onun her kelmesinden nece çetinlik çekdiyini hiss edirdim.
-Redd olun bu evden!! Ne Faxirenin ne de senin burda yerin yoxdur !! ,- Raul yene ireli atılıb qışqırsa da Camal nezerlerini atamdan çekmirdi. Atam ise ayağa qalxıb
-Menim qızım bir il evvel ölüb. ,- deye sakit halda sözünü deyib yanımızdan ayrıldı..

Atamın gedişi ile beraber meni istilik basmışdı. Heç ne demeden, üzüme

<< 1 ... 65 66 [67] 68 69 ... 174 >>