baxmadan bu masadan durub getmeyi bele meni bu qeder derinden sarsıtmazdı. Men bu halda iken anam ağlaya-ağlaya Camaldan Mensureni alıb öpüb qoxlayır, Raul ise ele hemin andaca Camalın üstüne yüyürmüşdü. Özüm ise ele veziyyetde idim ki, indi onlar belke de bir-birini öldürse bele heç bir irtica göstermezdim. Evde esl qiyamet qopmuşdu. Orxanla Rasim onları gücle ayırıb Raulu eve aparmışdılar.
Men müvazinetimi saxlaya bilmeyib dizi üste yere oturub yumruğumu sıxırdım. Elimden gelen en asan şey ağlamaq olsa bele indiki halda onu bele bacarmırdım. Boğazıma dolan qeher göz yaşı axıdıb az da olsa kederimi, gücsüzlüyümü bildirmeyime imkan vermirdi. Bir neçe deqiqe sonra ise özümü maşında, Mensureni ise yanımda tapmışdım. Buraya nece gelib çıxdığımı bilmir, ümumiyyetle, maraqlanmırdım heç. Camal sükan arxasına keçib bizi evden uzaqlaşdırdıqdan sonra sakit bir yerde saxlayıb gelib qapını açdı. Mensure ise maşının yırğalamasından ele yanımdaca yuxuya getmişdi. Camal veziyyetimin heç de ürek açan olmadığını görüb ayaqlarımı maşından çıxardıb yere qoymuş, elindeki suyu ise gah üz-gözüme, gah da el-ayağıma vurub özüme getirmeye çalışırdı meni.
-Faxire, qurban olum özüne gel. Günah mendedir. Seni bura getirmemeli idim. Bax mene! Faxire!! ,- axır meni silkeleyib özüme getirmişdi.
Heç ne demeden gözümü zillediyim nöqteden çekib Camalın boynunu qucaqlayıb bayaqkı sessizliyi ardı arası kesilmeyen hönkürtülerime vermişdim. Ne qeder o veziyyetde qalmışdım bilmirem, Mensurenin yuxudan oyanıb ağlamasına özüme gelib Camaldan aralanıb qızımı qucağıma alaraq sakitleşdirirdim.
-Daha gecdir. Gedek eve. ,- Camalın meni narahatlıqla süzdüyünü görüb, nehayet, burnumu çekib dillendim.

Eve çatdıqda bizi bu halda görüb Solmaz xalagil de neler olduğunu az-çox yeqin edib daha bir kelme bele dememişdiler. Sadece İlahe yanıma gelerek Mensureni menden alıb dincelmeyim üçün otaqdan çıxmışdı. Hıçqıra-hıçqıra yuxuya getmişdim. Oyandığımda yanımdakı stulda eyleşen Camalın bayaqkı narahat

<< 1 ... 66 67 [68] 69 70 ... 174 >>