evimizin de tikintisi artıq bir neçe ay olardı başlamışdı. Camalın dediyine göre bir il sonra tam hazır olacaqdı. Soruşmağa çekinsem de maraq meni boğurdu ki, Solmaz xala da bizimle qalacaq ya yox..
Bu müddet erzinde Terlan emigil ile de münasibetimiz daha da yaxınlaşmış, mehriban olmuşduq. Her defesinde hem özü, hem Kemale xala, hem de Şehla mene ürek-direk verib atamın bağışlayacağını deseler de en axırıncı baş verenlerden sonra heç bir ümid yeri qalmamışdı mende.
Oktyabrın evveli idi. Axşam yemeyinden sonra Terlan emi ile Kemale xalanı qapıda görüb sanki en doğmamı görmüş kimi olmuşdum. Ümumiyyetle, her defe onları görende ele bilirdim ailemden kimlerise görürem. Salamlaşdıqdan sonra onları içeri devet edib çay hazırlamaq üçün içeri keçdim. Biraz keçmiş metbexden çıxdıqda Camalın sesini eşidib ayaq saxladım:
-İnanın bilmirem. Keçen defe olanlardan sonra Faxire gücle özüne geldi. Bir daha o qapıdan qovulsa bilmirem neler olar.

Meni gördükde her biri susub diqqetle mene baxırdı. Men ise heç ne eşitmemiş kimi üzümdeki gülüşle yanlarıma gelib çayı süfreye qoydum. Bir xeyli söhbetden sonra nehayet Terlan emi söze başlamışdı.
-Qızım, bilirem ki, ailenle barışmaq isteyirsen. Uzum müddetdir gözleyirem Sahibin esebi keçsin, seni de götürüm gedim başa salım belke bağışlayar. Atandır, ne dese de bir gün özü seni bağrına basacaq. Sadece o, hezm ede bilmir senin bu hereketini. Bir neçe gün evvel getmişdik size. Ne qeder senin adının çekilmeyini qadağa etse de onun özüne de ağırdır bu veziyyet. Özü de fikir çekir.
-Terlan emi menim daha cesaretim yoxdur o eve getmeye. ,- başımı aşağı salıb ağladığımı görmeklerini istemirdim.
-Ömürlük küsülü qalmaq fikrin var? ,- Terlan emi bunu nevazişle dese de mene ele tesir etmişdi ki, dayana bilmeyib hönkürtü ile ağlamağa başladım.
Kemale xala ile İlahe meni gücle sakitleşdirmişdi. Terlan emi ile bir neçe gün sonra atamgile getmek üçün razılaşmışdıq. Men özümü sakit göstermeye çalışsam da hemin günler evde özüme yer tapa

<< 1 ... 70 71 [72] 73 74 ... 174 >>