olmayıb, düşüncelerini, fikirlerini cemleye bilmese bele özünü ele almağı, her şey bitene qeder ayaq üste qalmağı bacarır. Men de indi bu sözleri eşidib kenardan donmuş heykeli xatırlatsam da bir neçe saniye çeken bu düşünce pozğunluğunu kenara qoyub ayağa qalxıb Raulun qarşısında dayandım.
-Sen menim üçün en eziz insanlardansan, Raul. Senin pis günü arzulamaram ancaq senin de övladın var. Heç kim bilmir sabah başına ne iş gelecek. ,- gözlerine baxıb dediyim sözden sonra etrafa baxdıqda üzlerindeki ifadeden anlamışdım ki, heç kim menim bu cür çıxışımı gözlemirdi. Ele Raulun özü de çaşıb heç ne demeyib sadece üzüme baxırdı. Ağzını doldurub yene öz sözlerini demek istese de üzümü dönüb qapıya teref addımladım. Özümü toplamasam belke de Raulun qarşısında çöküb hönkür-hönkür ağlayıb, üzr isteyerdim. Ya da ümumiyyetle bir kelme bele demeye fürsetim olmadan dayanmadan ağlayıb sonunda huşumu itirerdim. Ancaq indi mene gelen cesaretle sözümü deyib evi terk etmiş, arxamda teeccüblü baxışlar qoymuşdum.
Evden çıxdıqda bayaqkı sakitliyimden eser-elamet qalmamışdı artıq. Darvazaya söykenib sürüşerek yere oturub tutduğum göz yaşlarımı azad buraxdım. Her defesinde bele olacağını bilirdim ancaq içimdeki ümid meni bu qapıdan bir defelik üz dönderib getmeye, ailemin üstünden xett çekmeye imkan vermirdi. Hönkürtüm o qeder yüksek idi ki, darvazanın açıldığını bele eşitmemişdim. Sadece meni kimse bağrına basdığında tek olmadığı hiss edib ona sığınmışdım.
-Bacı, ağlama, qurban olum. ,- Orxanın sesini eşidib daha da beter ağlayırdım, ele bil etimi kesirdiler. Başqa elacım yox idi deye sadece bu yolla üreyimdekileri boşalda bilirdim. Her kes meni anlayırdı deye heç kim "ağlama, besdir" deye bilmezdi. Orxan da susub sadece menim sakitleşmeyimi gözleyirdi.
-Qalx ayağa soyuq olacaq sene burda. ,- meni tutub qaldırdıqda biraz özüme gelmişdim ki, ağlamağımı dayandırıb arabir burnumu çekib sessiz durmuşdum. Başımı qaldırdıqda Camalı, Terlan emini, Kemale xalanı üzlerindeki qem-qüsse ile

<< 1 ... 74 75 [76] 77 78 ... 174 >>