görüb yeniden halım pisleşse de özümü ele almışdım. Orxan meni maşına teref aparıb
-Get eve dincel gelecem sabah seni görmeye, yaxşı? ,- deye hemişeki nevazişli sesi ile dillenib meni maşına eyleşdirdi.
Bir söz demeye taqetim olmadığı üçün gözüm yumulu halda sadece başımla razılıq verib arxaya söykendim. Yol boyu ne terpendim, ne de ki ağzımı açıb bir kelme söyledim. Kende qeder her kes de menim kimi susub dayanmışdı. Eve çatdıqda maşından düşün ağır-ağır qapıya doğru gedirdim, Terlan emi saxladı meni. Yaxına gelerek meni qucaqlayıb
-Bağışla qızım. Seni ümdilendirib atanın evine apardım ancaq ne hala qaldın. ,- deye qeherle dillendi. Belke üz ifadesinden bunu anlamaq olmazdı ancaq sesindeki keder ve peşmanlıq özünü ele verirdi.
-Sizin günahınız deyil ki. Bunlar hamısı menim günahımdır. ,- sünii gülüşle üzüne baxıb içeri keçdim.

Heç kimle kelme kesmeden otağa keçib yerime uzandım. Heqiqeten, heç kimde günah axtarmaq lazım deyildi. Günah menim özümde idi. Ancaq peşman idim? Elbette yox. Camalı deli-divane sevmesem belke de peşmanlıq toxumları sepilerdi üreyime. Lakin içimde ona olan bu qeder sevgi ile heç vaxt peşmanlıq kelmesini dilime getire bilmezdim. Bir halda ki, her şeyi bir kenara qoyub Camalın mene göre defelerle tehqir olunduğu eve getdiyini nezere alsam, bunun özü böyük bir şeydir menim üçün.
Bütün bu düşüncelerle neçe saat idi beynimi meşğul edirdim bilmirem, qapının açılmağına yataqda dikelib üzümü qapıya teref dönderdim. Camalı qucağında Mensure ile görüb gülümseyerek kenara çekilib oturmağını gözledim. Yanımda eyleşib
-Yaxşısan? ,- dedikde gülse de gözlerindeki narahatlığı aydın duyurdum.
-Aha. ,- dillenib Mensureni qucağıma alaraq öpüb qoxladım.

Belke de tam olaraq yaxşı olmadığımı anlamışdı ancaq heç ne demeden her ikimizi qucaqlayıb yatağa söykendi..

Sabahı gün Orxan dediyi söze emel edib bize gelmişdi. Doğrusu, dünen gelmekle bağlı dediyinin söz xatirine olduğunu düşünsem de onu qapıda gördükde deqiqelerle onu qucaqlayıb yeniden

<< 1 ... 75 76 [77] 78 79 ... 174 >>