edib menim çekimi lağa qoyub bütün eseblerimi tarıma çekirdi. Seher yene köyneyinin düymeleyen Camal yerimde uzanıb qalxmağa çetinlik çekdiyimi görüb yaxınıma gelib elimden tutaraq ayağa qaldırdı.
-Sen bir aydan sonra qapıdan keçmersen. ,- deyib gülerek geyinmeyine davam etdi.
-Sen de qapıdan keçen birini taparsan. ,- mısmırığımı sallayıb yeniden yatağa eyleşdim.
Onsuz da tez inciyen biri idim, hamilelik ise meni daha da hessas etmişdi deye her sözde mütleq ki, küsmeye ne ise tapırdım.
-Men seni qapıdan keçirderem. ,- yene gülerek yanıma gelib meni qucaqladı.
-Seher vaxtı hardan gelib bu qapı mehebbeti sene?! ,- qucağından çıxaraq qaşlarımı çatıb ona baxırdım. Yox, heqiqeten maraqlı idi.
Hemişeki kiçik gülümsemesi üzünde ayağa qalxıb belimi qavrayaraq meni mümkün qeder özüne sıxdı. Üzüme düşen tellerimi kenara verib
-Menim mehebbetim tekce senedir. ,- deyerek dodağıma kiçik bir öpüş qondurdu.

Solmaz xanımla aramızdakı münasibet nisbeten qaydasına düşmüşdü. Bilmirem belke de meni bu halda acı söz ve ya hansısa hereketle incitmek istemirdi. Amma çalışıb menimle mehriban davranırdı.

Ailemden ise bu müddet erzinde sadece Orxanı bir neçe defe görmüşdüm. Anam hamile olduğumu bildikde Orxanla birlikte menim sevdiyim yemekleri bişirib göndermişdi. Orxan evvel Camal ile elaqe yaratmamağa çalışsa da gelib-getdikce onun menim üçün yalnış seçim olmadığını görüb artıq dostlaşmışdılar. Bu kimi hallar meni sevindirse de diger terefden ağlım ailemde ilişib qalırdı. Orxanla danışdığımız zaman her defesinde atamla bağlı söhbet açsam da o mene sebrli olmağı söyleyirdi. Axırıncı gelişinde ise meni sağollaşıb gedirdi ki, qapının kandarında dayanıb
-Biz deyesen ömrümüzün axırına qeder bele gizli-gizli görüşeceyik. ,- deyib istehza ile gülümsedim. Gözlerim dolsa çalışırdım özümü ele alım.
Orxan bu sözümden bilmirem ne hissler keçirtmişdi geriye dönüb mene gülümsese bele onun da gözündeki "kaş ki"leri görürdüm.
-Sebr et bacı. İller sonra da olsa atam seni

<< 1 ... 78 79 [80] 81 82 ... 174 >>