döndüm.
-Faxire, men Eger nese ediremse onun neticelerine de hazıram.

Bir neçe saniye arxam ona teref dayanıb yeniden yoluma davam etdim. O eseble, heyecanla özümü Nergizgile nece çatdırdığımı bele xatırlamıram. Nece hay-şüvenlikle eve girmişdimse yazıq qız qorxmuşdu. Axırda baş verenleri bir-bir danışıb onun reaksiyasını gözleyirdim.
-Sen emelli Bakılı olmusan. ,- o qeder sözden sonra birce kelme bunu getirmişdi diline.
-Ha? ,- ağzı açıq Nergize baxırdım.
-Burda bele hadiseler normaldır. Nece deyerler, her qız bir oğlanındır.,- menim esebime qarşılıq gülerek danışırdı.
-Bunu men de bilirem. Ancaq menim qardaşlarım, atam. Bilirsen onları. Qulaqlarına çatsa atam ilk iş tutub qolumdan verecek meni Fikrete.
-Faxire, bu yazıq sadece maraqlanıb senle. Bununla Sahib emi nese edesi deyil ki.

Bu neçe saat daha söhbet edib yeniden eve qayıtmışdım. Yolda qorxa-qorxa gelirdim ki, birden yene qarşıma çıxar. Öz-özümü sakitleşdirirdim ki, yene qarşıma çıxsa yerden daşı götürüb vuracam başına. İndi bele o halımı düşünende gülümseyirem..
Sağ-salamat eve gelib çatmışdım. Anama kömek edib axşam süfresini hazırlayırdım. Ancaq ağlım hele de bayaq baş verenlerde qalmışdı. Anam mene nese olduğunu hiss edib soruşsa da heç ne demediyimi görüb elini üzmüşdü. Axşam süfre arxasınca ailelikce yemek yedikde yeniden her şeyi unutmuşdum.
-Az ye. Bakıya qayıdana qeder qapıdan keçmeyeceksen. ,- Raul yene axşam-axşam öz sevimli işine başlamışdı. Ne qeder esebleşsem de onun sözüne gülmek tutmuşdu meni. Umumiyyetle Raul sözü hemişe ele deyirdi ki, ona tam menasıyla esebleşe bilmirdim.
Qaşımın birini qaldırıb ters-ters üzüne baxdıqdan sonra yeniden yemeyime davam etdim.
-Ay qızım, söz deyirem axı! ,- elindeki çengelle elimin üstünden vurub ciddi ifade ile üzüme baxırdı. Bu sefer ise qızım sözüne özümü saxlaya bilmeyib gülmüşdüm.
-Ne isteyirsen axı?! İmkan ver bir tike zeherlenim!
Rasimle Orxan da bizim bu halımıza gülürdüler.
-Raul besdir. Qoy, qız yemeyini yesin. ,- atam

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 174 >>