bağışlayacaq. ,- alnımdan öpüb bir göz qırpımında maşına eyleşib uzaqlaşdı.

Avqustun ortaları idi. Geceden beri başlayan sancılarım sehere yaxın o qeder güclenmişdi sesime Camal oyandı. Tez-telesik evden nece çıxmışdıqsa gözümü açanda artıq xestexanada idik. Camalın elinden tutub gah ağlayır, gah qışqırırdım. Hekimler meni doğuş otağına aldıqda qışqırtım zennimce bütün xestexananı götürmüşdü.
En axırıncı ise övladımın sesini eşidib derin yuxuya getmişdim. Aradan neçe saat keçmişdi bilmirem oyandıqda ilk önce gözüm pencereye sataşıqda havanın qaraldığını görüb ardınca yanımda eyleşen Camala dikdim nezerlerimi. Oyandığımı görüb elimi, üzümü gah sığallayır, gah da öpürdü.
-Çox sağol. ,- pıçıldayıb alnımdan öpdü.
Sebebini başa düşe bilmesem de Camal danışdıqda qeherlenirdi. Ancaq bu qeher eyni zamanda sevincinin, xoşbextliyinin getirdiyi qeher idi. Soruşmaq istesem de çekinirdim deye hele ki susmağı seçmişdim.
Biraz sonra tibb bacısının qucağında oğlumuzu gördükde anlamışdım Camalın niye bu qeder hessas olduğunu..
Solmaz xanımla İlahe de otağa gelib meni tebrik etmişdiler. Mensure ağlayıb yanımda qalmaq istese de İlahe gücle razı salıb eve aparmışdı. Otaqdan çıxarken Solmaz xanım da mene çox sağol deyib otaqdan çıxmışdı. Camal ise xestexanada ne etmişdi, neler demişdi bilmirem, hekimler gece menimle qalmağına icaze vermişdi.

Geceye doğru övladımı yatırdıb arxası mene teref pencereden heyete baxan Camalı izleyirdim. Bayaqkı halını az-çox anlaya bilirdim ancaq yene de onun dilinden eşitmek isteyirdim bezi şeyleri. Bir neçe deqiqe gözümü zilleyib baxdıqdan sonra aniden Camal mene teref dönüb gülümseyerek
-Narahat olma. Yaxşıyam men. ,- deyerek keçib stulda eyleşdi.
-Atamı men doqquz yaşında qezada itirmişdim. O vaxtlar bunu derk etmirdim. Ele bilirdim harasa uzaqlara gedib ne vaxtsa gelecek. ,- gözlenilmeden Camalın söze başlamağı üstelik bunu çetinlik çekerek danışmağı mene hem teeccüblü hem de ağır gelmişdi. İllerdir bir-birimizi tanısaq da ilk defe idi

<< 1 ... 79 80 [81] 82 83 ... 174 >>