bu haqqda danışmağımız ,- İller keçdikde başa düşdüm ki, artıq atam yoxdur. Bilirsen, men bu iller erzinde ne qeder güclü görünmeye çalışsam da her zaman eskikliyini hiss etmişem. En çox ise bugün.. ,- susub başını aşağı saldı. Menim ise artıq gözümden yaş axırdı. Başını qaldırıb meni bu halda gördükde yanımda eyleşib meni bağrına basdı. Başımı qaldırıb üzüne baxdıqda onun gözlerinin dolduğunu görüb heyretle Camalı izleyirdim. İlk defe idi onu bele gördüyüm. Menim teeccübden böyüyen gözlerimi görüb gülerek meni özünden aralayıb
-Nedir? Men ağlaya bilmerem? ,- dedi.
Gülümseyib heç ne demeden yeniden başımı Camalın sinesine sıxdım.
Oğlumuza hamımızın isteyi ile Camalın atasının adını qoymuşduq. Zaman.

Zaman Mensureden ferqli olaraq o qeder sakit uşaq idi ki, saatlarla yatar, sesini de çıxarmazdı. Solmaz xalanın Zamana olan mehebbeti ise ayrı idi. Bezen geceler de mene vermeyib özü yatırdırdı.

Anam ise Solmaz xanımla olan aradakı soyuqluğa baxmadan nevesini görmek üçün Orxanla bir yerde bize gelmişdi. Zamanla Mensureye eline keçeni alıb getirib her ikisini ezizleyirdi. Solmaz xanım Orxanla anamın elindeki hediyyeleri görüb ehvalı korlansa da heç ne dememişdi. Soyuqluq olsa bele her kes Mensure ile Zamana göre mümkün mertebe mehriban davranırdı bir-birine.
-Babası görse Zamanla Mensureni nece sevinerdi. ,- anam istemeden bunu dile getirib gün erzinde yaranan ehvalımı büsbütün korlamışdı.
Gözümün dolduğunu görüb meni özüne sıxıb
-Ağlama qızım. Atan bir gün seni bağışlayacaq. ,- deyib üzümden öpdü.
Anama sünii de olsa gülümseyib ayağa qalxıb başımı işlerle qatıb bu kiçik hadiseni unutmağa çalışırdım.

Zamanın dünyaya gelmesinden sonra başımız İlahenin xeyir işine qarışmışdı bu defe. Camal evvelce hay-küy çıxardıb hele yaşı azdır kimi sözlerle İlaheni, Solmaz xalanı sıxmağa çalışsa da hamımız bir yolla onu razı salıb elçiliye he demişdik. İlahede bir neçe il evvelki özümü görürdüm. Onun gözlerine baxmaq bele kifayet idi ki, anlayasan nece xoşbext

<< 1 ... 80 81 [82] 83 84 ... 174 >>