üstüne gederek dayanmadan qışqırır, ağlayırdım.
-Ne etdiniz oğluma?! Üzünü niye örtdünüz?!! Noldu balama?!! ,- deyib yataqdakı oğluma teref getmeye çalışsam da hekimler, tibb bacıları meni saxlayıb imkan vermirdi.
-Faxire xanım biz lazım olan her şeyi etdik. Heç gözlemediyimiz anda üreyi dayandı. Ne qeder üreyin döyüntüsünü geri qaytarmağa çalışsaq da.. ,- kenardan gelen sesi eşidib daha da berk ağlayaraq oğlumu görmek isteyirdim.
-Ne olar icaze verin bir deqiqe görüm balamı. Meni görse ayılacaq o. Anasıyam men anası. ,- elimi sineme vuraraq dayanmadan ağlayaraq tekrarlayırdım. ,- Meni görse oyanacaq balam. Anasıyam men.
Kenarda qapıya söykenib donmuş halda dayanan Camalı görüb yanına yaxınlaşıb ağlayaraq yalvarırdım:
-Camal bir şey et ne olar balamı görüm. Zaman bizi görse oyanacaq. Yadında sen eve gelende hiss edib yuxudan oyanırdı. Sene gülümseyirdi. Yadında Camal? ,- ağlaya-ağlaya ümidle Camala baxırdım.
Camal ise susub heç ne demirdi. Otaqda danışan sadece men idim. Digerleri ise mene kenardan deli kimi baxan tamaşaçı qisminde idi.
Sakit addımlarla Zamana teref gedib üzündeki örtüyü götürüb aşağı çekdim. Dodaqları gömgöy, özü ise cansız halda yatırdı.
-Oyan balam qurban olum, oyan. Bax, burdayam. Ata da burdadır seni gözleyir, oyan. ,- dayanmadan üz-gözünden öpüb, qucaqlayırdım. Hekimler yaxına gelib meni ondan ayırmağa çalışsa da bacara bilmemişdiler.
-Buraxın meni!!! ,- deye nece qışqırmışdımsa hamısı geri çekilib otaqdan çıxmışdı.
Oğlumun yanında uzanıb üzünü sığallayır, onu yatırdarken oxuduğum laylayı oxuyurdum. Hemin an vecime bele deyildi kenardan nece göründüyüm. Ağlamağım sakitleşmiş, hıçqırtı ile evez olunmuşdu. Camal ise bayaqdan olduğu yere çöküb qalmışdı.
-Oğlum, oyan daha gedek bacının yanına. Evde bizi gözleyir. Oyan. Qurban olum oyan. ,- yeniden gözümü yaşını axıdaraq onu özüme sıxırdım.
- Qalx ayağa!! ,- Camal qolumdan tutub meni nece ayağa qaldırmışdısa özüm de anlamamışdım.
Üzüne baxdıqda bir neçe deqiqenin içinde ne

<< 1 ... 86 87 [88] 89 90 ... 174 >>