hala düşdüyünü bu halımla bele aydın görürdüm. Rengi qaralmış, gözleri qan çanağına dönmüşdü.
-O daha yoxdur!!! Ne özüne, ne de ona eziyyet verme !!! ,- deyib qışqıraraq meni silkeleyir, özüme getirmeye çalışırdı.
-Burax meni!! Oyanacaq oğlum birazdan!! ,- yanağıma süzülen yaşı silerek sözümü deyib elinden çıxmaq istesem de alınmamışdı.
-Faxire !!! ,- Camal bunu ele tonda demişdi ki, sesindeki esebi, çaresizliyi, ölümüm getirdiyi ağırlığı duyaraq özümü saxlaya bilmeyib ağlayaraq onu qucaqlamışdım. O da meni özüne sıxıb sessiz göz yaşı axıdırdı.
-Camal, qurban olum qaytar onu. .- çaresizlikle yeniden dillendim.
O ise heç ne demeden meni daha da berk bağrına basıb saçımı sığallayırdı..-Faxire, oyan. ,- İlahenin asta sesini eşidib gözlerimi gücle açdım.
-Dur yemek ye. Dünenden heç ne yememisen. ,- ehmalca qolumdan tutub meni qaldırmağa çalışsa da heç bir reaksiya vermeden yeniden Zamanın paltarlarını qucaqlayıb yuxuya getmeye çalışırdım. Yatıb bütün her şeyi, yaşananları unutmaq isteyirdim. İndi evdeki her kes güclü görünmeye çalışsa da dünen xeberi eşitdikde İlahe ile Solmaz xalanın veziyyeti hele de gözümün qabağındadır..
Zamanın cansız bedeni qarşısında Camalın qollarında sakitleşmeye çalışsam da alınmırdı. Camal artıq veziyyetimi görüb hekimleri çağıraraq sakitleşdirici iyneler vurulmuşdu. Ne vaxt yuxuya getmişdim bilmirem oyandığımda xestexana otağında Orxan başımın üstünde dayanıb gözleri qızarmış halda meni seyr edirdi.
-Orxan ,- özümü bir anda onun qucağına atıb hönkürmeye başladım.
-Sakit ol demeyecem sene. Ağla bacı. Ağla sakitleş. ,- meni qucaqlayıb saçlarımı, küreyimi sığallayırdı.
Onun bu sözlerinden daha da cesaretlenib ele ağlayırdım ki, zennimce bütün xestexana sesimi eşidirdi. Axı nece sakit ola bilerdim? Men balamı itirmişdim. Gözümün qabağında oğlum can vermişdi. O halda ise heç birimizin elinden heç ne gelmemişdi. Ne hekimlerin, ne de bizim..
Bir xeyli ağlayıb sakitleşdikden sonra başımı Orxanın çiynine qoyub dinmez söylemez

<< 1 ... 87 88 [89] 90 91 ... 174 >>