her şeyi Camaldan gözleyirdim. Yaxına gelib yataqda oturaraq başını arxaya söykeyib derinden nefes alırdı. Ne o dinirdi, ne de men. Danışıb ağlayacağım, içimdekileri dile getireceyim tek insan idi Camal, amma bacarmırdım. Bu sessizliye daha çox dözmeyen Camal dikelib mene daha yaxın eyleşdi:
-Belke danışaq?
Men ise deyesen and içmişdim susmağa.
-Faxire ,- çenemden tutub başımı yuxarı qaldırdı ,- Yaramız hele yenidir, bunu bilirem. Ancaq bir-birimizden uzaqlaşmaq heç neyi deyişdirmeyecek. ,- daha yaxın gelib meni özüne sıxdı ,- İcaze ver yanında olum. Hem oğlumu, hem seni itirmeye döze bilmerem. ,- sesindeki kövreklik mene o qeder tesir etmişdi ki, döze bilmeyib, qalxıb boynunu qucaqlayıb ağlamağa başladım.
-Men döze bilmirem, Camal. Sesi qulaqlarımdadı. Ele bilirem indi yuxudan oyanıb ağlamağa başlayacaq. ,- ağlaya-ağlaya danışır, ümidle Camaldan hele yeni olan, qanayan yarama derman gözleyirdim.
-O heç vaxt seni bele görmek istemezdi, Faxire. ,- meni özünden aralayıb her iki eli ile üzümü sığallayıb danışırdı ,- Özünü mehv etme. Allahın qismetidir. ,- onun da gözleri dolmuşdu ancaq özünü gücle saxlayırdı ,- Bizim bir övladımız da var. Zamanın yerini heç kim doldurmasa da ağrısını azaldacaq.
Heç ne demeyib başımla razılıq bildirerek başımı Camalın sinesine sıxıb göz yaşımı sildim.
-Mamagilin xeberi yoxdur?
-Hele yox. Orxanla danışdım, deyir bilmirem nece deyim.
Camal danışdıqda ağlımdan atam bu xeberi bildikde ne ede bileceyini keçirdirdim. Belke de qızının ne halda olduğunu görün ona qucaq açıb derdini, qemini azaldar, neçe ilin kin-kuduretine son qoyar. Ancaq bunlar sadece menim ümidlerim idi..
Seher yas merasiminde Camal güc-bela ile meni xalasigile getmeye razı salmışdı. İstemirdi bütün gün ah-naleye, ağlaşmaya qulaq asıb eseb sistemim daha da pozulsun. Doğrusu men özüm de bilmirdim kimse mene yaxınlaşıb baş sağlığı verse sakit qalıb, sessiz reaksiya vere bilim. Odur ki, Camalın dediyi ile razılaşıb xalasıgile yollanmışdıq. Xalası qızları

<< 1 ... 91 92 [93] 94 95 ... 174 >>