tek-tük qalan ümid tellerinden biri de qırılmışdı. Qeyri-ixtiyari Raulun toyunu xatırladım bir anlıq. Hemin vaxt evdeki heyecanı, hay-küyü, qohum-eqrebanın bizdeki telaşını.. Bir-bir hamısı gözümün qarşısından keçdikde biixtiyari gözlerim dolsa da gülümseyib Orxana baxaraq ürekle
-Xoşbext olsunlar! ,- deyib başımı aşağı saldım.
-Men sene bunu ağla deye demedim. ,- biraz yaxınıma gelib meni sinesine sıxdı. ,- Rasim de çox isteyirdi senin o toyda olmağını ancaq ne edek, bele alındı.
Eşitdiyim sözden gözlerime işıq gelmişdi sanki.
-Heqiqeten isteyirdi? Yeni o da meni bağışlayıb? ,- bu defe özümü saxlaya bilmeyib ağlayırdım.
-Elbette. Sadece bilirsen, o papadan biraz çekinir deye bunu dile getirmir. Amma mene deyib. ,- gülümseyerek mene göz vurub ayağa qalxdı ,- Daha men gedim. Gelecem yene.

Orxanın gedişinden sonra toya gede bilmemek meni ne qeder sıxsa da Rasimin meni öz üreyinde bağışladığını, nifret etmediyini eşitmek mene olduqca yaxşı tesir etmişdi.

Bu minvalla artıq bir ile yaxın müddeti geride qoymuşduq. Müalicem bitdikden sonra bir xeyli özüme gelib Mensureni bu müddet erzinde qayğımdan, sevgimden mehrum etdiyim üçün özümü danlayırdım. Balaca uşağın ne günahı vardı ki?
Bu sebebden hem men, hem de Camal Mensurenin ad gününü bu il xususi qeyd etmek isteyirdik. Solmaz xala da bizim bu qerarımızı tesdiqleyib, olub-keçenlerden uzaqlaşmağın yolunu bunda görürdü. Bir ay evvelden artıq hazırlıqlara başlamış, evimizin heyetinde böyük bir meclis teşkil etmişdik. Mensurenin hele iki yaşı olsa da bizim yeniden ona qarşı artan qayğımızı hiss edib, daha evvelki qeder menden çekinmir, her fürsetde özünü qucağıma atırdı.

Mensurenin ikinci yaş günü çox gözel abu-havada, şen ehvalda keçmişdi. Camalın qohum-eqrebası da bizim veziyyetden hali olduqları üçün mümkün mertebe meclisi şen başa vurmağa çalışır, xalaları, bibileri her gördükde meni ezizleyirdiler. Ad gününün en gülünc meqamı ise tort kesilende yaşanmışdı. Sevinc Mensureni nece öyretmişdi bilmirem,

<< 1 ... 94 95 [96] 97 98 ... 174 >>