eşidib üzümü döndermeden başımla narazılıq bildirib mezara yaxınlaşıb yanında eyleşdim.
-Ne ümidlerle, ne arzularla seni dünyaya getirmişdim. ,- mezarını elimle sığallayıb dayanmadan ağlayırdım. ,- İlk defe sesini eşidende mene xoşbextlik getireceyine inanmışdım, ömürlük ezab yox. ,- sözümü deyib daha berk hönkürdüm.
-Faxire, qalx ayağa. Besdir bu qeder. ,- Camal çiyinlerimden tutub meni qaldırmağa çalışsa da bu deqiqe sakitleşmek hayında deyildim.
-Burax Camal. Qoy oğlumla danışım. ,- üzüne diqqetle baxıb cavabını gözleyirdim ,- Ağlasam bele sakitleşirem. Mene göre narahat olma. ,- deyib yeniden mezarın yanında eyleşdim.
Ağlayaraq qırıq-qırıq dediyim sözler inanmırdım kenardan eşidilsin. En axırda ise ağlaya-ağlaya Zamanın mezarını qucaqlayıb deqiqelerle ele qalmışdım. Camal meni hemişeki kimi mezardan gücle ayırıb maşına getirmişdi. Ağlamaqdan torlanan gözlerimle Camalı gücle seçirdim. O ise meni maşına eyleşdirib qarşımda oturaraq ehvalımı,nece olduğumu soruşurdu. Onu yaxşı olduğuma inandırıb eve yollanmışdıq. Hemin günü eve geldikde yeniden bir il evvelki halıma dönmüşdüm. Heç kimle danışmadan otağıma gedib geceye qeder yatmışdım. Gece Camalın meni qucaqlamağına yuxudan oyanıb, qaranlıqda gücle seçilen üzüne baxırdım.
-Keçen il bugünkü gün bilmirdim Zamana göre ağlayım, yoxsa senin nece olacağını düşünüm. Sene bildirmesem de bezen senin halını gördükde o qeder qorxurdum ki, seni de itirecem deye. ,- üzümü sığallayır, o danışdıqda ise men ağlayırdım ,- Ağlama. Men daha senin ağladığını görmek istemirem.
-Ailemden sonra Zamanın itkisi mene olduqca ağır idi. Bilmirdim sen olmasan men ne hallara qalardım. Yeqin ki, deli olmuşdum. ,- gülümseyib yaxınlaşaraq Camalın üzünden öpdüm.

Hemin geceni Camalın qoynunda başa vurmuşdum. Balamın ölümünden sonra Camalla aramızda dava-dalaş yaşanmasa bele bu cür yaxınlığa hele heç birimiz cesaret etmirdik. İndi ise yeniden bu xoşbextliyi dadmaq bizi evvelki günlerimize qaytarmışdı.
Zaman bizim heyatımızda sağalmaz

<< 1 ... 96 97 [98] 99 100 ... 174 >>