almışdı ki, burda qaldığımız müddetde Nuray bağçaya getmesin. Ne qeder etiraz etsem de heç cüre anamı razı sala bilmemişdim. Doğrusu Nuraya anamın baxması menim üçün tebii ki, en yaxşısı idi. Sadece heç kime eziyyet vermek istemirdim. Yemek yedikden sonra atam Yusifle Nurayı götürüb gezmeye çıxartdı. Biz ise Ferid, Nigar ve anamla birlikde çay içirdik. Birden qapının pulu oğurlanmış adam kimi kiminse terefinden vurulmasına her kes yerinden dik atıldı. Ferid qaşlarını çatıb qapıya teref yöneldi. Biz de onun arxasınca qapıya teref addımladıq. Qapını açdıqda qarşımızda texminen iyirmi beş yaşında nisbeten dolu bir qadın dayanmışdı. Anamla Nigara baxdıqda qorxudan benizleri ağarmışdı. Qadın devet bele gözlemeden içeri keçib mene baxaraq -Firuze sensen?!-deye qezeble soruşdu.
Ağzımı açmağa imkan vermeden Ferid -Men Firuzenın qardaşıyam ne lazımdı?-deye dillendi.
Qadının qezeble baxışları eyni zamanda nifretle dolu idi.
-Men Esmira! Senin fahişe bacının ele keçirdiyi oğlanın arvadıyam!-qışqıraraq danışmağa.
Bir saniye içinde elim-ayağım qorxudan buz kesdi. Bedenimden soyuq terler axırdı.
-Siz ne danışırsınız?! Ola bilmez! Çıxın gedin!-deye Ferid onu evden qovmaq istese de Esmira dayanmadan danışırdı.
-İnanmırsan özünden soruş. Ailemi dağıtdı senin q.... bacın!-deye dayanmadan mene nalayiq sözler deyirdi.
Ferid cavabını verib nehayet onu evden çıxartmağa müveffeq olmuşdu. Qapını sert şekilde çırpıb mene doğru addımlamağa başladı. Gözlerindeki qezebi, hikkeni görüb qorxudan ağır addımlarla geriye gedirdim.
-Ne danışır bu?! Doğrudu dedikleri?!-deye Ferid esebden qan tuluğuna dönen gözlerini bir an olsun gözlerimden çekmeden cavab gözleyirdi.
-Ferid qulaq as oğlum heç ne o deyen kimi deyil. Gel otur men sene başa salacam,- deye anam onu dile tutmağa çalışsa da Ferid heç kime qulaq asmadan menden cavab gözleyirdi. Ne qeder qorxsam da acizliyimi görüb o qadına inanmasına icaze vere bilmezdim. Özümü dikeldib Feridin qarşısında dayandım.
-Eger mene inanmaq fikrin

<< 1 ... 99 100 [101] 102 103 ... 124 >>