varsa sene heqiqeti danışacam. Yox, eger sadece qulaq asıb öz bildiyini edeceksense özümü yormaq fikrim yoxdu,- deye qetiyyetli sesle dillendim.
Menim bu cür reaksiyamı gözlemeyen Ferid bir anlıq özünü itirse de -gel danış!-deye sözünü bitirib qonaq otağına getdi.
Anam, Ferid ve Nigarla birlikde qonaq otağında sessizce oturmuşduq. Nehayet, bu sessizliyi menim pozmağımı hamının gözlediyini nezere alıb söze başladım. Zaurun evime gelmeyini çıxmaq şertile bütün baş verenleri danışdım. Ferid mene qulaq asdıqca qezebini boğmağa çalışır, yumruğunu sıxıb özünü gücle saxlayırdı. O veziyyetde idi ki, bıçaq vurulsa qanı çıxmazdı. Sözümü bitirdikden sonra bir kelme bele demeden eseble ayağa qalxıb çıxıb getdi. Her halda mene inanmışdı ki, artıq bir kelme bele danışmadı. Atam eve geldikde her kesin fikirli olduğunu görüb şübhelense de anam min bir behane ile atamı inandıra bilmişdi heç neyin olmadığına. Bu veziyyetde en böyük tesellim ise hemin vaxt atamın evde olmaması idi. Onun mene olan inamının çöküşünü bir daha izleye bilmezdim. Bütün geceni yene düşünceler içinde itib batmışdım. Havayı demeyibler "azar batmanla geler, misqalla çıxar" deye. Seher açıldıqda eyni süfre arxasında olsaq da Yusif ve Nurayı çıxmaq heç kesin sesi çıxmırdı. Arada Feridle baxışlarımız toqquşsa da üzüme bele baxmadan yemeyine davam edirdi. Daha da buna dayana bilmeyib her kesle sağollaşıb işe getmek üçün otaqdan çıxdıqda arxamda Feridin sesini eşitdim:
-Gözle seni men aparacam.
Arxaya dönüb başımla razılığımı bildirib dehlizde onu gözlemeye başladım. Hazırlaşıb birlikde aşağı endik. Maşına oturana qeder heç birimiz kelme kesmedik. Biraz yol getdikden sonra maşını bir qıraqda saxlayıb mene baxıb danışmağa başladı:
-Firuze, sen menim bacımsan ve men sene inanıram. Ancaq bilirsen ki, heç kimin ağzı torba deyil büzesen. Bu söz-söhbet yayılsa bu defe atam ne veziyyete düşer inan fikirleşmek bele istemirem. Eger o oğlan heqiqeten seni sevse önce gelib menimle danışardı.

-O seninle defelerle

<< 1 ... 100 101 [102] 103 104 ... 124 >>