danışmaq istedi ancaq men razı olmadım. Evli ola-ola senin qarşına çıxmağını istemedim,-deyib başımı aşağı saldım.
Heç ne danışmadan Ferid meni xestexanaya getirdi. Onunla sağollaşıb xestexanaya girib otağıma daxil oldum. Dünenden beri özümü o qeder sıxmışdım ki, bütün ezelelerim gerilmişdi. Son zamanlar keçirdiyim menevi sarsıntılar meni tamam elden salmışdı. Bu veziyyetime göre yer üzerinde mövcud her şeyi lenetleyirdim. Men tek meqsedim yaşadıqlarımdan sonra xoşbextliyi dadmaq idi. Ancaq heyat meni yeniden haralara sovurmuşdu. Bu fikirler içinde telefonun zengine ayıldım. Ülker son günlerde yanımda ola bilmediyi üçün üzrxahlıq edir, veziyyetden hali olmağa çalışırdı. Men de bütün baş verenleri yorğunluqla Ülkere danışdıqda heyretden bir neçe deqiqe sesi çıxmadı.
-Men inan ne deyeceyimi bilmirem. Esmiranı az-çox tanıyırdım ancaq bu qeder alçaqlıq, seviyyesizlik edeceyi ağlıma bele gelmezdi. Men uzaq başı seninle danışar deye düşünmüşdüm. Emin ol bunlardan Zaurun xeberi yoxdu. Olsa bir encam çekerdi bu işe,-deye hem meni sakitleşdirir, hem de Zaurun xeberdar olmadığına meni inandırmağa çalışırdı.
Bir neçe deqiqelik bu heyecanlı danışıqdan sonra Ülkerle sağollaşıb tibb bacılarının getirdiyi xestelerimin qan analizi cavablarına baxırdım. Texmini yarım saat sonra kimse qapını tıqqıldadıb içeri daxil oldu. Men xestelerden biridir deye düşünüb başımı qaldırdıqda eseble mene baxan Zauru gördükde heç ne olmamış kimi -ne lazımdı?- deye soruşub yeniden kağızlara baxmağa davam etdim.
-Firuze sen meni deli etmek fikrindesen? Neçe gündür seni tapa bilmirem. Dünende geldim dediler tez çıxıb. Evine de getmirsen. Gece Ülkerden öyrendim atangilde qaldığını. Dedin mene yaxınlaşma, uzaq dur. Dedim yaxşı. Razılaşdım. Ancaq niye bele edirsen?!
Mümkün qeder soyuqqanlılıqla Zaura qulaq asıb heç bir reaksiya vermedim. Menim bu vecsizliyimi gören Zaurun sebr kasası daşmışdı ki, yaxına gelib qarşımdaki kağızları ovuclayıb yere çırpdı.
-Men danışanda üzüme bax!-deye

<< 1 ... 101 102 [103] 104 105 ... 124 >>