ardından atam qapını tıqqıldadıb içeri keçib yanımda eyleşdi.
-Firuze yeqin ki, bilirsen niye geldiklerini.
-Bilirem ata-deyib başımı aşağı saldım.
-Senin ikinci defe aile qurmağından ehtiyat edirdim ancaq bir ata kimi eminlikle deye bilerem ki, bu defe xoşbext olacaqsan,-deyib yarı keder, yarı sevincden dolmuş gözleri ile mene baxdı.
Atamın bu sözünden anlamışdım ki, elçilere "he" cavabı verilib. Heç ne demeden sadece baxışlarımı yere zilleyib atama qulaq asırdım.
-Bu defe seni en az menim qeder qoruyacaq birine emanet edirem,-atamın sesi qeherden titreyirdi.
Men bu sözlere döze bilmeyib ağlamağa başladım. Atamın köksüne qısılıb dayanmadan ağlayırdım. İçimden bir ses bu defe xoşbext olacağımı pıçıldayırdı. Atam getdikden sonra Nurayı yatırdıb baş verenleri düşündükce üzümde gülümseme yaranırdı. Ne qeder inad etsem de Zaur yene öz bildiyini ve dediyini etmişdi. Ağlıma gelen fikirle ayağa qalxıb desteyi elime alaraq Zaura zeng etdim. Her zamankı ciddi ses tonu ile desteyi qaldırdı.
-Axır istediyini eledin-deyib gülümsedim.
Sesimi eşiden Zaur müharibeni qazanmış hökmdar edası ile danışmağa başladı:
-Sene demişdim axı hekim xanım sen menim olacaqsan.
-Bu hereketinin cezasını çekeceksen-deyib gülmeye başladım.
-Senden gelecek her şeye razıyam.
-Axmaqsan ki axmaq-deyib yeniden güldüm.
-Hekim xanım xahiş edirem gelecek erinize axmaq demeyin,-deye ciddi ses tonu ile danışmağa başladı.
Gülüşlerle davam eden bu telefon danışığının ardından uzun müddet sonra rahat yuxu yatdım. Sabahısı gün Güler xanım zeng ederek iki gün sonra geleceklerini ve aile arasında üzük taxıb kiçik nişan etmek istediklerini anama bildirdi. Doğrusu bele şeylere ehtiyac duymurdum. Uşaqlı bir qadına kiçik de olsa nişan etmek yaraşmazdı deye düşünsem de anam tam eksine düşünürdü. İlk evliliyimde mene üreyince heç ne ede bilmeyen ailem bu defe elinden gelen her şeyi edirdi. İki gün içinde anam evde ciddi rejim yaratmışdı. Nurayla Yusife hebs heyatı yaşadır, heç neye el vurmayıb

<< 1 ... 113 114 [115] 116 117 ... 124 >>