idi derk edirdim ikinci defe aile qurduğumu. Bu sebebden meclis boyu gözlerim dolurdu.
Nehayet, çox gözlenilen toy günü gelib çatmışdı. Evde heyecanla Zaurgili gözleyirdim. Bu heyecanı, telaşı anlamayan tek insan ise Nuray idi. Gelib eteyimden yapışıb onu qucağıma almağımı isteyir, Nigar menim paltarım ve saçım pozulmasın deye onu qucağına aldıqda ise dolmuş gözleri ile mene baxırdı. Vağzalı sesini eşitdikde bir daha derk etdim ki, men yeniden aile qururam. Zaur bey libasında yanıma gelerek elindeki gülü mene verdi. O qeder qarışıq hissler yaşayırdım ki, sadece başımı aşağı salıb gözleyirdim. Zaurun qardaşı olmadığı üçün qırmızı lenti belime Ülkerin yoldaşı Orxan bağladı. Atam meni çırağın başına dolandırdıqda ise artıq gözyaşlarımı saxlaya bilmirdim. Qapıdan çıxarken atam meni ağladan xeyir-duasını verdi:
-Qızım menim bu heyatda en deyerli varlığımdı. Her zaman onu her şeyden qorumuşam. İndi ise bu evden çıxıb gedir. Onu özüm qeder güvendiyim birine emanet edirem. Qızım,-deye müraciet ederek nisbeten mene teref döndü ve sözüne davam etdi,- senin xoşbextliyin menim xoşbextliyim demekdi. Getdiyin evden her zaman gülüş ve sevinc sesi, fereh ve xoşbextlik sedası gelsin. Xoşbext olun!-deyib dolan gözlerini gizletmek üçün başını aşağı saldı. Atam sözleri ehtiyatla seçerek meni kederlendirmemek üçün ilk aile heyatımla bağlı heç ne dememiş, ilk defe aile qururam kimi bir abu-hava yaratmışdı. Evden çıxıb meclis keçirilecek mekana yollandıq. Zaur dediyini etmiş, zala qucağında Nurayla daxil olmuşdu. Qızım zaldakı adamları görüb qorxduğu üçün var gücü ile Zauru qucaqlamışdı. Bütün zal bize teeccüb qarışıq qibte ile baxırdı. Zaurun baxışlarındakı sevgi ise açıq-aydın hiss olunurdu. Toyun sonuna qeder Zaur demek olar ki, masaya eyleşmemiş, dostları, qohumları ile doyunca oynamışdı. Nehayet toy bitdikde bütün aile üzvlerimle vidalaşdım. Atamın boynuna sarılıb deqiqelerce ağlayaraq dayandım. Nigarla anam bir neçe gün Nurayı saxlamağı teklif etdikde heç üreyimce olmasa da

<< 1 ... 115 116 [117] 118 119 ... 124 >>