Hamileliyimin son günlerine qeder hem Zaur hem de Zaurun ailesi meni bütün naz-nemetlere qerq edirdiler. Güler xala yemek yeye bilmediyimi bildiyi üçün her gün evden yemek bişirerek bize getirdi. Hemçinin anam da üzerimde titreyir, üreyim ne istese bişirib ya özü getirir ya da Feridle yollayırdı. Belelikle, doqquz ay müddetinde mene şahzadeler tek davranmışdılar. Hamileliyimin son günlerinde gece sancılarım tuta bileceyini nezere alan anam Nurayı aparıb özü saxlayırdı. Nehayet, payızın yağışlı gecelerinin birinde dözülmez doğuş sancım gelmişdi. Hemin gece xestexananı öz qışqırıqlarımla ayağa qaldırmışdım. Ağır keçen doğuşun ardından meni otağa aparmışdılar ve günortaya qeder yatmışdım. Nahar vaxtı tibb bacılarının qapını açıb ağlayan oğlumu yanıma getirmeklerine oyandım. Onu qucağıma qoyduqda ilk diqqetimi çeken eynile Zaur kimi qara qaş-gözünün olması idi. Ona süd verdikden sonra qapını açan Zaur qucağında Nurayla içeri girdi. Yanıma gelib saçlarımdan öperek oğlumuza diqqetle ve heyranlıqla baxdı.
-İndi bu balaca bizimdi?-deyib eyilib onu öpdü.
-Bizimdi-gülümsedim,-biz heç ad fikirleşmedik. Adını ne qoyaq?-deyib üzüne baxdım.
Bir neçe deqiqe düşündükden sonra -Uğur,-deye dillenib sözüne davam etdi,-heyatımıza, ömrümüze Uğur getirsin,-deyib gülümseyerek üzüme baxdı.
**********************************************************
-Arzu! Ay Arzu!-deye bayaqdan beri qışqıran Nurayın sesine oyanıb bayaqdan diqqetle qulaq asdığım Firuze xanımdan nezerlerimi yayındırdıqda hem Nurayın hem de Firuze xanımın mene baxaraq gülümsediyini gördüm.
-Üzr isteyirem. Meni tamamile başqa aleme apardı sizin danışdıqlarınız-deyib gülümsedim.
-Hiss olunur narahat olma,-deye gülmeye başladı Nuray.
Nuraya gözlerimi bereldib yeniden gözümü Firuze xanıma zilledim:
-Men heqiqeten ne deyeceyimi bilmirem. Çox ibretamiz heyatınız olub. Çox şey yaşamısınız ancaq sonunda xoşbextlik tapıb sizi,-deyib gülümsedim.
Saata baxdıqda artıq neçe saatdır burda olduğumun ferqine varıb celd ayağa

<< 1 ... 121 122 [123] 124 >>