gülümseyerek başımı aşağı salıb onunla yanaşı addımlayırdım. O ise özü, ailesi haqqında mene danışır,diqqetimi celb etmeye çalışırdı. Öyrendiyim qederi ile özünün şexsi erzaq mağazası vardı. Mağaza atasının olsa da artıq yaşlandığı üçün Rüstem idare edirdi. Anası ise müellime idi. Bütün bunları düşündükde onun ideal biri olduğuna şübhem yox idi. Zamanla bir-birimize daha da yaxın olmuşduq. Geceler az da olsa danışmaq üçün ev nömresini bele vermişdi mene. Her gece teyin etdiyimiz saatda ona zeng ederek saatlarla danışırdıq. İçimde kiminse terefinden tutulmaq qorxusu olsa da sevgimin qarşısında cesaretim artmışdı sanki. Her gece dediyi sevgi dolu sözlerle meni özüne daha da bağlayır, sevdirirdi.
-Rüstem-dedim utancaq sesle
-can Rüstem.
-besdir daha sağollaşaq- ele utancaq ifade ile deyirdim ki, sanki qarşımdadı.
-Firuzem, gözel gözlüm seni sevirem.
Her defe bele dedikde yanaqlarım al qırmızı reng olurdu. Bunu hiss eden Rüstemin xettin diger ucunda gülüş sesini eşidirdim.
-Sen nece utancaqsan bele? Artıq neçe müddetdi bir-birimizi tanıyırıq ancaq sene adi bir xoş söz deyende utanıb qızarırsan.
-Kimse gelecek indi. Gecen xeyre. Sabaha qeder. Helelik-deyib desteyi asdım. Elimi sinemin üzerine qoyub üreyimin süretle döyüntüsünü dinleyirdim. Her kelmesi ile heyecanıma sebeb olurdu.
Birinci kurs bitmiş, yay tetili başlamışdı. Rüstem ise her gece danışdıqda meni göre bilmemekden şikayetlenib görüş teklif edirdi. Men de tebii olaraq qebul ede bilmirdim. Feridin ve ya atamın görmesinden qorxurdum.
-Firuze ne olar. Ele darıxmışam üzünü görmek üçün. On deqiqelik de olsa üzünü görüm besdi.
-Rüstem başa düş olmaz. Qorxuram. Kimse görse çox pis olacaq.
-Onda men anamgili elçi gönderecem gelsinler seni istesinler rahat görüşek.
-Yox hele tezdi bu haqda danışmışıq seninle.
-Bes ne edim Firuze?!
-sadece sebr et.
-xeyr. Men döze bilmirem artıq. Sabah saat 2-de sizin universitetin yanındakı kafede gözleyecem seni-deyib meni dinlemeden desteyi asdı. Telefon elimde

<< 1 ... 12 13 [14] 15 16 ... 124 >>