ağzım açıq şekilde teeccüble telefona baxa-baxa qaldım. İki daş arasında qalmışdım. Getmesem olmaz, getsem heç olmaz. Ne edecekdim bilmirem. Bu düşüncelerle geceni başa vurmuşdum. Seher Feridin yemek yediyini görüb yanına eyleşerek icaze almaq ümidile söze başladım:
-Ferid biz qızlarla görüşeceyik saat 2-de.
-harda?niye?
- ele bele yeni biz darıxmışıq,- dilim topuq vururdu -bizim universitetin yanında.
-yaxşı gedin-dedikde hemin vaxt Feridin üzündeki şübheni göre bilmemişdim.
İcaze aldığım üçün biraz rahatlasam da içimde yene de qorxu ve narahatlıq vardı. -Allahım sen özün kömek ol,- deyerek hazırlaşıb evden çıxdım. Görüş yerine qorxa-qorxa gedirdim. Nehayet gelib çatdıqda meni gözlediyini gördüm. İlk defe idi ki, normal bir yerde görüşürdük. Her zaman eyni yolu gelsek de heç vaxt bele baş-başa görüşlerimiz olmamışdı. Onu gördükde heyecandan üreyim yerinden çıxacaqdı sanki. İlk görüşde keçirdiyim heyecanları, hissleri keçirirdim. Ellerim, dizlerim esir, sesim titreyirdi. Meni gördükde ayağa qalxıb mene yaxınlaşaraq elini uzatdı mene. Men de elimi ona verib salamlaşdıqdan sonra yerimize eyleşdik.
-Doğrusu geleceyini düşünmürdüm. Sadece bextimi sınadım- deyerek gözlerime baxıb gülümsedi.
-Seni gözletmek istemedim- deyib başımı aşağı saldım.
Elimden tutaraq -Ele darıxmışam senin üçün tesevvür bele ede bilmersen,- deyib elimi dodağına yaxınlaşdırıb öpdü. Yene de qırmızı yanaqlarım utandığımı biruze vermişdi.
Biz şirin söhbet içinde olarken arxamda -Firuze!- deye esebi, emr verici tonda adımın seslendiyini eşitdim...Rüstemin yanında sakitliyi, hüzuru yaşayarken eşitdiyim o tanış ses bir anda qanımı dondurdu. Beli, o qardaşım idi. Bir heykel misalı yerimde donub qalmışdım. Arxama baxdıqda qarşılaşacağım menzereni az-çox yeqin edirdim. Rüstem ise boş ve çaşqın baxışlarla gah mene gah da arxamda dayanıb meni qezeble sesleyen Feride baxırdı. Menim terpenmediyimi gören Ferid özü mene yaxınlaşaraq qolumdan tutub ayağa qaldırdı. Utanc ve qorxu hissi başımı yerden

<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 ... 124 >>