Yeniden sessiz hıçqırıqlarım başlamışdı. Celd otağıma gederek özümü yatağa atıb ağlamağa davam etdim. Yastığı üzüme tutmuşdum ki, sesim eşidilmesin. Dayanmadan, hıçqıraraq ağlayırdım. Bir neçe saatın içinde bütün her şeyi mehv etmişdim. Berbad ve acı ile dolu gecenin ardından güneş yene de öz şefeqlerini otağıma saçırdı. Gözlerimi astaca açdım. Başım ağrıdan çatlayacaqdı sanki. Ayağa qalxdıqda bir anlıq müvazinetimi itirdim. Yere yıxılmamaq üçün yatağın küncünden tutub astaca yatağın üzerinde eyleşdim. Dünen seherden heç ne yemediyim ve bütün günü ağladığım üçün görünür bedenim bütün enejisini itirmişdi. Yavaş-yavaş bütün gücüm bedenimden ayrılırdı sanki. Bir neçe deqiqe özüme geldikden sonra astaca qapıdan çıxaraq hamam otağına daxil oldum. Güzgüde özüme baxdıqda bir anlıq tanımadım özümü. İnsan bir günde bu qedermi deyişer? Saçlarım dağılmış, gözlerim ağlamaqdan qızarmış, gözlerimin altı yuxusuzluqdan göyermişdi. Üzüme su vurub nisbeten özüme geldikden sonra sakitce otağıma qayıtmaq istesem de anam meni saxlayaraq celd metbexe apardı.
-Anan qurban bir neçe gün heç kimin gözüne görünme. Qoy atanla qardaşın sakitleşsin. İndi otur tez seher yemeyini verim ye sonra get otağına.
Anam bunları ele heyecanla deyirdi ki, özüme nifret edirdim bunları ona yaşatdığım üçün.
-yox ana istemirem- ayağa qalxıb otağıma getmek istesem de anam icaze vermedi. Celd şekilde seher yemeyi hazırlayıb yemeyimi gözlese de yeye bilmirdim. Menim yemediyimi gören anam mecbur qalıb özü yedirtdi meni. Ancaq gözü hey qapıda idi. Her an atamın ve ya qardaşımın geleceyinden qorxurdu. Meni yedirdib otağıma yola saldı. Bu hadiseden bir hefte keçse de evde anamdan savayı heç kimin gözüne görünmürdüm. Onsuz kiminse meni görmeye hevesli olduğunu da zenn etmirem. Rüstemden de heç bir ses-soraq yox idi. Axmaq Firuze ne xeber ola bilerdi ki? Çöle çıxmıram, zeng etmirem heç cüre elaqemiz qalmamışdı. Bu günlerden en böyük destekçilerimden biri Nigar idi. Gündüzler atamla Ferid evde olmayanda ona zeng

<< 1 ... 16 17 [18] 19 20 ... 124 >>