deyerek desteyi asdım.
Yene de geceni ağlayaraq başa vurmuşdum. Seher erkenden oyanıb hazırlaşdım. Doğrusu heç kimin gözüne görünmeden evden çıxıb derse getmek isteyirdim. Ancaq görünür bu mümkün olmayacaqdı.
-hara gedirsen?!- yene de bir heftedir her adım keçende qezeble danışan Ferid ses tonunu qaldırmışdı.
-derse-deye sakit sesle cavab verdim.
-heç yere getmirsen! Dersi de universiteti de unut!
Sanki başımdan aşağı qaynar sular töküldü. Bu qeder eziyyetim bir sehvime göre heç olacaqdı? Xeyr buna icaze vere bilmezdim. Bayaqdan bütün sakitliyi ile bize qulaq asan atam Feridin son sözünden sonra ayağa qalxaraq -Ferid derse özün apar getir! Artıq bir kelme bele eşitmek istemirem!- deyib otaqdan çıxdı. Otaqdan çıxarken bir an göz-göze geldik.Atamın gözlerindeki o ifade bir heftedir hele de deyişmemişdi. Qezebli, kinli, esebi baxışlarını görmeye hetta meni vurmağına, döymeyine bele razı idim. Ancaq o teessüf dolu baxışları meni mehv edirdi. En çox qorxduğum başıma gelmişdi. İnamını yerle yeksan etmişdim.
Atamın arxasınca hem Ferid hem de men çaqın ve teeccüblü baxışlarla baxa-baxa qaldıq. Doğrusu, bu cür reaksiya vereceyini heç birimiz gözlemirdik. Bu qerar son günlerde yaşadıqlarımdan sonra menim üzümü az da olsa güldürse de, Feridin heç de üreyince olmadı. Esebi şekilde yanıma gelerek -celd ol!,- deyib ötüb keçdi. Men ise celd şekilde ayaqqabılarımı geyinib aşağı düşdüm. Qorxa-qorxa maşına yaxınlaşıb qapını açaraq eyleşdim. Yol boyu başımı aşağı salıb heç ne demirdim. Her ikimiz susurduq. Universitete çatıb maşından düşdükde qısa şekilde -dersden çıxanda gelecem,- deyib etrafdakı tozu bir-birine qatıb gözden qeyb oldu. Men ise bir an ağlamsındım. Özümü ele alaraq universitetin binasına daxil olub sinifimize doğru ireliledim. Sinifin qarşısında başını aşağı dikib meni gözleyen Nigari gördüm. Yene de meni düşünürdü bu qız. Sinifde ağlayacağımı düşünüb burda gözleyirdi meni. Yanına yaxınlaşdıqda qarşısında meni görüb bir an duruxdu. İkimiz de susurduq. Ne

<< 1 ... 18 19 [20] 21 22 ... 124 >>