çekilirdi. Rüstemi her defesinde bele tehqir etmeyine döze bilmirdim.
-Axı ne pisliyini görmüsen onun? Ne edib sene?- ilk defe idi ki, sesimin tonumu bu qeder qaldırırdım Feride.
-Ne edecek daha?! Sen korsan Firuze?! Yoxsa safsan?! Bu adam sene deyib aylarla hebsxanada olduğunu?! Onun neyine qız emanet edek biz?!
Ferid bunu dedikde bir an bedenime tikanlı kollar batırdılar sanki. Haqlı idi; Rüstem mene bu barede heç ne dememişdi.
Bu an anam üzüne, dizine döymeye başladı.
-ay aman gör kimler qurşanıb menim qızıma.
Heç ne demeden süretli addımlarla otağıma gedib pencerenin qarşısında oturdum. Payız gelmişdi artıq. Havalar soyumuş, tez-tez yağışlar yağırdı. Üzümü pencereye dayayıb yağış damlalarını seyr edirdim. Bir damlanın gelib digerine birleşib süretle aşağı sürüşmesini deqiqelerle izledim. Hemin vaxt ağlımda sadece Rüstem vardı. Axı niye mene dememişdi bunu? Gizletdiyi başqa neler vardı göresen? Bu fikirlerden meni anamın sesi ayırdı:
-Firuze gel yemek yemeye.
-Ac deyilem.
-Atan da evdedi dur gel deyirem sene!
Heç ne demeden ağır addımlarla qonaq otağına doğru ireliledim. Varlığımı hiss eletdirmemek üçün mümkün qeder sakit ve sessiz şekilde masa arxasına keçdim. Son zamanlar qaradinmez Firuze olmuşdum. Doğrusu evdekilerin de menden bir ferqi yox idi. Yarım saat davam eden şam yemeyi erzinde heç kim kelme kesmemişdi. Nehayet ezab-eziyyetli şam yemeyi sona çatdıqda otağıma gedib seherin açılmağını gözledim. Ne olur olsun Rüstemle danışıb ne olduğunu öyrenecekdim. Amma nece? Bunu men de bilmirdim.
Seher yene zehmli, qezebli sifeti ile meni derse apardı Ferid. Bütün ders boyu Nigarla düşünüb Rüstemle danışmaq üçün bir çıxış yolu tapmağa çalışırdıq. Sonda ağlımıza bir fikir geldi; dersde çıxdıqda çox güman ki, Rüstem burda olacaqdı ve Nigar bizimle getmekden imtina edib Rüstemle danışacaq, sabah ders vaxtı gelib meni gözlemeyini deyecekdi. Planımız baş tutmuşdu. Nigar sayesinde sabah bütün baş verenleri öyrenecekdim. Geceni Rüstemle görüşde deyeceklerimi

<< 1 ... 20 21 [22] 23 24 ... 124 >>