sakitleşdirecek. Deyesen qorxduğum başıma gelmişdi. Otağımın qapısı bağlı olsa da gelen bütün sesleri eşidirdim. Qapı çaldıqda Ferid qapıya yaxınlaşıb açsa da kim olduqlarını tanımadı ve -bağışlayın, kimsiniz?,- deye müraciet ederken Rüstemin atası İsrafil beyin köksünü ötürerek -Biz Rüstemin valideynleriyik,- demesi ile, nece deyerler, bir anda alem qarışdı. Ferid bir anda yemeyi elinden alınan bir pelenge döndü sanki:
-Siz ne üzle buraya gelirsiniz?! Size daha neçe defe demeliyik?!
-Oğlum, bizi Rüstem mecbur eledi. İcaze ver keçek danışaq bu barede.
-xeyr çıxın gedin.
Ele bu an diger terefden atamın zehmli sesi eşidildi:
-Ferid! Biz ne vaxtdan evimize gelen qonağı qovuruq? Devet ele içeri qonaqları.
Atam ne qeder temkinli olsa da sesindeki soyuqluq ve eseb açıq aydın hiss olunurdu. Yarım saat erzinde bağlı qapı arxasımda neler danışıldı bilmirem ancaq onlar gederken qonaq otağının qapısının yeniden açılması ile men de qapının arxasındakı yerimi alıb yeniden dinlemeye başladım. Sessizlikden heç de yaxşı şeyler olmadığını yeqin etmişdim. Sadece -sağolun,- kimi sesler eşidirdim. Ferid menim otağıma gelmek istese de anam qoymayıb özü geldi menim yanıma.
-Firuze bax bilirik sen onunla görüşmürsen ancaq onu da bilirik ki, hele de onu sevirsen. Amma qızım atan onlara da dedi ki, Firuze artıq sözlüdü. Melek xanımgil de geldiyi kimi getdiler. Sen de artıq unut.
Başımı aşağı salıb sessizce ağlayırdım. Bilirdim ki, onlar bir daha heç vaxt bizim qapımıza gelmezler. Anam meni sinesine sıxıb saçımı sığallayır, atamın mesleheti ile quracağım ailenin daha xeyirli olacağını beynime yeritmeye çalışırdı. Hönkürtüm daha da artırdı bunları eşitdikde.
-Ana tek qalmaq isteyirem.
Anam veziyyetimin heç de yaxşı olmadığını görüb yanağımdan öperek otaqdan çıxdı. Hemin gece yene de Rüsteme zeng ederek danışdıq. Rüstem yene de tekidle qaçmaqdan başqa çaremiz olmadığını vurğulasa da ailemin başını aşağı edecek bele bir hereket etmek heç de üreyimce deyildi. Ancaq onun da haqlı

<< 1 ... 28 29 [30] 31 32 ... 124 >>