yeye bilmedim acından incene buralacaz uzanıb qalacam-dedikde hamımızı gülmek tutdu. Leyla ile birlikde gözel bir süfre hazırladıq. Ne qeder gülsek de doğrusu bizim de Sahib emiden bir ferqimiz yox idi. O qeder oynamışdıq ki, yemek yadımıza bele düşmedi.
-Feridin de toyu oldu qaldı Firuze. Ne vaxt gelirler elçiliye?-dedi sevincek bir sesle Sahib emi.
İştahla yediyim yemek boğazıma ilişdi bir anda.
-Biraz özümüze gelek 1-2 hefteye gelerler yeqin.
Kefim yeniden pozulmuşdu. Masanı toplayıb özümü yatağa atdım.
Gecenin yorğunluğu ile seher gözümü gücle açıb derse yollandım. Universitete çatmağa az qalmış kiminse meni zorla tutub maşına saldığını hiss eledim...Bir an yuxu olduğunu zenn etdim bütün bunların. Meni arxaya qoyub özü sükan arxasına keçen adamın kim olduğunu hele de ayırd ede bilmirdim. Beynim donmuşdu sanki. O menim dinmez söylemez key kimi dayandığımı görüb her halda bir şey olacağından qorxduğu üçün arxaya çevrilib üzüme baxdı. Rüstemi gördükde bayaqdan beri tutduğum nefesimi azad buraxdım.
-Sen delisen? Az qala keçinirdim. Görüşmek isteyirdinse deyerdin görüşerdik.
-Yox bu defe görüş deyil.
-Bes nedi?
-Seni qaçırdıram- dedikde üzünde mağazadan bir kilo qend alırmış kimi rahat ve vecsiz bir ifade vardı.
-Ne danışırsan? Atam bizi öldürer. Hele Ferid,-deyib elimi üzüme apardım,- onu düşünmek bele istemirem. Bizi öldürmekden beter eder.
-Narahat olma her şey ela olacaq. Anamgil gözleyir- deyib daha da gözlemeden maşını işe saldı. Yol boyu onu bu fikirden daşındırmaq istesem de alınmamışdı. Gelib evlerine çatdıqda bizi Melek xanım qarşıladı. Utandığımdan ne edeceyimi, ne deyeceyimi bilmez veziyyetde dayanmışdım. İçeri devet edib qonaq otağında eyleşdik. Menim bilerek ve isteyerek geldiyimi düşünür deye fikirleşerken yanıma gelib oturdu:
-Qızım bilirem senin heç neden xeberin yoxdur. Narahat olma, qorxma. Ananla atan da seni zamanla bağışlayacaq. Hele bir övladınız olsun. Heç bir nene baba buna döze bilmez-deyib mene ürek direk vermeye

<< 1 ... 30 31 [32] 33 34 ... 124 >>