sesimle.
-Seni men ağ gelinlikle çalğı ile yola salacaqdım Firuze. Arzularımı üreyimde qoydun Firuze.
Bunları eşitdikce peşmanlığın qoynunda qıvrılırdım. Amma ne xeyri... Artıq olan olmuş, keçen keçmişdi.
Sesime Rüstem gelib meni sakitleşdirmeye çalışsa da heç cüre ağlamağım dayanmırdı. Meni qucağına alıb yataq otağına apardı. Sakitleşdirici derman verdikden sonra biraz sakitleşmiş, yuxuya getmişdim. Oyandığımda hava ala-qaranlıq idi. Görünür bir neçe saatdır aralıqsız yatmışam. Başımı qaldırıb otağa göz gezdirdikde gözlerim Rüstemi axtarsa da yox idi. Ayağa qalxmaq istesem de özümde o qüvveni, gücü heç cüre hiss etmirdim. Yeniden başımı yastığa qoyub gözümü yuxarı zilledim. Artıq düşünmekden deli olacaqdım. Biraz özüme gelib ağır-ağır ayağa qalxdım. Qapıdan çıxıb qonaq otağına doğru addımladım. Rüstem ise meni görüb celd ayağa qalxıb yanıma geldi.
-Yaxşısan? Çox qorxutdun meni. Bilmedim ne edim.
Ağzımı açıb nese demeye gücüm olmadığı üçün başımla yaxşı olduğumu tesdiqledim. Qolumdan tutaraq yavaşca meni divana eyleşdirdi.
-Bayaq anam zeng etdi. Axşam yemeyine devet edir bizi. Dedi ki, bilirem Firuzenin halı ehvalı yoxdu yemek bişirmeye ona göre bize gelin.
Azca nefesimi derib ağır-ağır danışmağa başladım:
-Yox. İndi qalxıb bişirecem ne istesen. Ehtiyac yoxdu Melek xala eziyyet çekmesin,- sözleri aramla, asta ve sakit sesle deyirdim.
-Yox yox qeti şekilde dedi ki, gelinim gelsin. Ayıbdı çağırıb axı.
-Rüstem istemirem axı.
-Firuze sözü ikiletme adama. Gedek senin de eynin açılsın seherden evdesen biraz özüne gelersen.
-yaxşı,- dedim isteksiz şekilde. Biraz hava alaram deye mecbur razılaşdım.
Geyinib hazırlaşıb evden çıxdıq. Maşına eyleşdikde yol boyu başımı şüşeye söykeyib yolu seyr edirdim. Maşını saxlayıb düşmeyimi söylese de heç cüre getmek istemirdim. Ayaqlarım geriye gedirdi sanki. Rüstemle birlikde binaya daxil olduq. Qapını vurduqda tanımadığım bir sima açdı qapını bize.
-Xoş geldiniz. Biz de sizi gözleyirdik,- deyib önce Rüstemi ardınca meni

<< 1 ... 37 38 [39] 40 41 ... 124 >>