göstermemişem. İstediyim tek şey sizin her zaman xoşbextliyiniz olub. Mektebde ve ya başqa bir yerde uşaqlardan seçilmemeyiniz üçün elimden gelen qeder çalışmışam. Çünki men de öz atamdan bele görmüşem. Ancaq size qarşı qayğısız olmağım o demek deyil ki, sizi sevmirem. Siz menim heyatdakı en deyerli varlıqlarımsınız. Ev, maşın ve ya başqa şeyler geldi gederdi. Men indiye qeder sizin üçün yaşamışam bundan sonra da sizin üçün yaşayacam. İstemirem başqa bir evde telebelik illerini narahat keçiresen. Hem biz de bir Bakı havası alaq- deyib az hallarda gördüyümüz gülüşünü üzüne qondurdu. -ah ata sen nece mükemmelsen,-deye içimden keçirdim. O an atama sarılmaq istedim. Ancaq yene de çekindiyimi başa düşüb özü meni qabaqlayaraq mene sarıldı. Uzun illerden sonra deyesen atamla atamızdakı bağlar daha böyüyürdü. Atama sarılarken -men de bele valideyn ola bilecemmi gelecekde?,- deye içimden keçirtdim... Bakı... Uşaqlıqdan beri bir neçe defe buraya gelsem de artıq burda yaşamaq meni başqa bir heyecanın içine çekib aparırdı. Burda yaşamaq, burda oxumaq nece de gözel olacaqdı her şey deye düşünürdüm... Ailemle birlikde heyat adlı kitabımızda yeni bir sehife açırdıq. Acılı, şirinli günler qarşıda bizi gözleyirdi.Ahh nece de böyükdür bu şeher... Sanki insanı öz ağuşuna alıb itirecek... Bu fikilerden meni atamın sesi ayırdı: - Firuze beyendin? Necedi? Men ise bu evin eyvanından şeheri izleyirdim. Evi beyenmişdim. Menzil yuxarı mertebede olduğu üçün sanki bütün şeher ayaqlarımızın altındadı. -Ata çox beyendim. Uyğundursa alaq,- deyib utancaq ifade ile ona baxdım. Atam da çox beyenmişdi bu evi. Evin sahibi ile razılaşıb evi aldıq. Beli, eyvanından şeheri heyranlıqla seyr etdiyim bu ev artıq bizimdi... Bir neçe gün sonra anamla qardaşım Ferid geldi. Texmini bir ayın içinde evimize köçdük. Nece xoşbext idim. Xeyallarım bir-bir gerçekleşirdi. Bilmirdim bu şeherde meni neler gözleyir. Ne cennetler ne cehennemler... Ancaq bildiyim tek bir şey vardı ki, ne olur olsun xeyallarımdan heç vaxt

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 124 >>