ferqliliye baxmır her halda- dedikde bu söze özüm inanmasam bele Nermini inandırmağı bacarmışdım deyesen.
Övladımın gelişi meni sevindirse de Rüstemle aramıza soyuqlu getirmişdi. Betnimdeki körpe böyüdükce biz daha da uzaqlaşırdıq. Her defe mene yaxınlıq etmek istese de onu özümden uzaq tuturdum. Sebebini bilmesem de hetta onunla eyni yataqda bele yatmaq istemirdim. Melek xanıma dedikde hamilelikle elaqedar olduğunu deyib mene teskinlik verirdi. Bu veziyyetim ise Rüstemi ara-sıra özünden çıxarırdı. Hetta bir gece...
Yatağıma uzanıb yatmağa çalışsam da artıq böyüyen vücudum buna imkan vermirdi. Bu sebebden gelen yuxusuzluq da olan qalan bütün esebimi pozmuşdı. Bu vaxt Rüstem yatağa gelib meni qucaqlasa da gergin olan eseblerim bir anda Rüstem üzerinde partladı.
-Nedi Rüstem? İmkan ver rahat yataq!-deyib qışqırdım.
-Sen delisen? Ne vaxt yaxınlaşıram her defe bir behane ile ya uzaqlaşırsan ya da sesini atırsan başına! Hamilesen deye sesimi çıxartmıram ama ağ eledin artıq!-deyib yüksek ses tonu ile menim sesimi batırdı.
-Qışqırma üstüme! Görmürsen veziyyetimi? Üreyim sıxılır. Havam çatmır sen de gelib qucaqlıyırsan.
-Daha sene yaxın duran deyilem!-deyib ayağa qalxdı.
Ağzımı açıb nese demek istesem de buna imkan vermeyib otaqdan çıxdı. Ayağa qalxıb arxasınca getdikde ise eynini geyinib qapını çırpıb evden çıxdı.
Bütün geceni gözlesem de eve gelmedi hemin gece. Seher geldikde ise heç ne olmamış kimi davranırdı mene. Bir neçe gün bele davam etse de dediyi kimi yaxın durmurdu mene.
Bir gün axşam qapı zengini eşidib açmaq üçün qapıya doğru yaxınlaşdım. Qapını açdıqda Rüstemin yanında ondan bir neçe yaş böyük, sarıya boyanmış qısa saçları, qırmızıya boyanmış dolğun dodaqları, bedence nisbeten dolu bir qadın gördükde bir anlıq özümü itirdim.

Bölüm 11.-Sizin yoldaşınız yoxdu deyesen,- deyib esebimi cilovlamaq üçün çayı elime alıb bir qurtum içdim.-Menim üçün her kes erdi ezizim- deyerek Rüsteme baxıb qehqehe çekdi Kemale.Onun bu gülüşünü gördükde qapını açdığım

<< 1 ... 48 49 [50] 51 52 ... 124 >>