qayıtmaq fikri yoxdu. Bezmiş ifade ile ayağa qalxıb ağır addımlarla qapıya yöneldim. Qapını açıb Nermini gördükde az da olsa rahatladım.
-Nahar fasilesidi deye seni görmek üçün geldim-deyib içeri keçdi.
Heç ne demeden men de arxasınca qonaq otağına getdim. Sakitce yanına oturduqda veziyyetin yaxşı olmadığını anlamışdı.
-Neler oldu axşam? Danışdın onunla?
-He-deyib başımı azca yuxarı qaldırdıqda boynumdakı izleri gören Nermin teeccübden ellerini üzüne aparıb az qala dilini udacaqdı.
-Firuze bu ne haldı?- dedi heyecanlı sesle,- vurub seni?!
-Nermin bu haqda danışmaq istemirem.
-Firuze men Cavide deyerem danışar Rüstemle. Bu ne demekdi ki?! Gedecek yerin yoxdu deye sene el vurmağa haqqı yoxdu.
Nerminin son sözü derilerime od doldurdu sanki. Bir anda hönkürmeye başladım. Beli, gedecek yerim yox idi. Buna dözmekden başqa çarem de yoxdu. Başımı aşağı salıb ellerim arasına alaraq ağlamağa davam edirdim. Ne dediyini hele yenice derk eden Nermin meni qucaqlayıb üzr istedi. Biraz daha menimle qalıb işe qayıtdı Nermin.
O getdiyinden beri dediyi cümle beynimde fırlanırdı. Heqiqeten gedecek yerim yoxdu. Atamla qardaşım bu veziyyetde olduğumu bilse ne ederdiler göresen deye fikirleşmekden özümü yayındıra bilmirdim. Ancaq onlara deye bilmezdim. Bu heyatı özüm seçmişemse dözmeliyem.
Biraz sonra telefon zengine fikirlerden ayılıb desteyi götürdüm. Sanki her şey üst-üste gelirmiş kimi zeng edenin anam olduğunu bilib sesimdeki kederi, hüznü az da olsa gizletmeye çalışdım.
-Firuze axşam yuxumu qatmışam yaman qorxdum. Yaxşısan qızım?-deye heyecanlı sesle dillendi anam.
-He he ana yaxşıyam.
-Sesin niye beledi? Düz de görüm ne olub?
-ay ana heç ne. Geceler rahat yata bilmirem deye halsız oluram bütün gün.
-Özünden muğayat ol ağlım sende qalır.
Axşam Rüstem eve geldikde qapını açıb üzünü görmemek üçün yataq otağına getdim. Biraz keçdikden sonra yanıma geldib qarşımda dayandı.
-Firuze üzüme bax.
-...
-Firuze üzr isteyirem dedim axı bele olmağını istemezdim.

<< 1 ... 56 57 [58] 59 60 ... 124 >>