Bağışla-deyib başını aşağı saldı. Dediklerini qulaq ardına vurub sanki eşitmemiş kimi -redd ol,- dedim.
Esebden yumruğunu sıxıb heç ne dememeye, könlümü almağa çalışırdı.
-Dur gedek biraz gezek. Hava alarsan biraz. Susqunluğum davam eden müddetde qapının zengi çaldı. Rüstem qapını açdıqda Cavidin sesini eşitdim.
-Çıxaq biraz gezek? Ne vaxtdandı vaxt olmur söhbet etmeye-deye Cavid dillendi.
-He gözle çıxaq-deyib Rüstem yenşden otağa geldi. Yatağın üzerinden penceyini götürüb -Cavidle çıxırıq birazdan gelecem,- dedikde cavab vermediyini görüb otaqdan çıxdı. O getdikden sonra bir anda bütün gün heç ne yemediyimi xatırladım. Öz sağlamlığım vecime olmasa da övladımı cezalandıra bilmezdim. Gücle ayağa qalxıb metbexe gederek yemek yeyib yeniden yatağa qayıtdım. Geceden xeyli keçmiş qapının möhkem vurulmasına oyandım. Doğrusu biraz qorxsam da celd ayağa qalxıb qapıya yaxınlaşdım. Qapını açdıqda gözleri qan çanağına dönen Rüstemi görüb eynile dünenki qorxunu, heyecanı yaşadım. Biraz geri çekilib divara söykendim. Üzerime gelerek -ne vaxtdan bizim aile meselemizi Cavile Nermin hell edir?-deyib qışqırmağa başladıqda veziyyetin ne yerde olduğunu anladım.-Sen ne vaxt kişi kimi hereket etsen onda,- dedikde dünenden sonra mende bu cesaretin nece yarandığına özüm de heyran olmuşdum.
-Deyesen seninle başqa cür danışmalıyam!- deyib qolumdan tutub özüne teref çekdi.
-Çek murdar ellerini! - dedikde gözümden alov püskürürdü sanki.
Sözümü bitirdiyimde yene Rüstemin ağır elini üzümde hiss etdim. Ancaq bu defe qolumdan tutduğu üçün yıxılmadım. Dünen olanlardan sonra heç bir şille canımı yandıra bilmezdi.
-Redd ol eclaf gücün ancaq mene çatır!- deyib gözlerimi qorxmadan gözlerine zilledim. Bu sözüm ise bugünün son damcısı olmuşdu. Qolumdan sert şekilde iteledikde divara deysem de müvazinetimi qoruyub yıxılmadım. Bu evde yaşamaq artıq mene cehennem ezabından başqa heç ne bexş etmirdi. Qapıya yaxınlaşıb evden çıxmaq istedikde Rüstemin meni yerimde donduran sözlerini

<< 1 ... 57 58 [59] 60 61 ... 124 >>