eşitdim.
-Hara gedeceksen? Getmeye evin var? Yoxsa ailen?- deyib qelebe qazanmış düşmen edası ile gülümsedi.
-Senin kimi eclafla bir evde yaşamaqdansa küçede yataram!
Rüstem üzüme yeniden sert bir şille çekdi. Bu defe dayana bilmeyib yere yıxıldıqda el zerbelerini artıq tepikler evez etmişdi. Belime, ayaqlarıma dayanmadan tepikler atırdı. Ayaqlarımı qarnıma doğru sıxıb ellerimi ise qarnımda birleşdirib inildeyir, övladımı ondan qorumağa çalışırdım. Ancaq ne qeder qorusam da zerbeler alırdım. Tepikler qarnıma, küreyime deydikde qıvrılır, zarıyır,inildeyirdim amma dinmirdim. Bununla hirsi soyumayan Rüstem kemerini açıb defelerle qollarıma, ayaqlarıma zerre qeder ürek ağrısı çekmeden vurmağa başladı.
Sonunda övladımı düşünüb -eleme ne olar uşağa bir şey olacaq,- deyib ağlamağa başladım.
O ise sanki meni eşitmirdi. Haçandan-haçana heyden düşen Rüstem sonuncu zerbesini vurub -bu sene ders olar bundan sonra menim qabağımda ağzını açmarsan,- deyib heç ne olmamış kimi rahat şekilde evden çıxıb getdi. Bayaqdan belimde hiss etdiyim ağrılar artıq cüzi de olsa qarnımda da hiss edirdim. Elimi qarnıma qoyduqda adeten hereket eden övladımda artıq heç bir hereket yox idi. Bir anlıq bütün bedenim boşaldı. Qorxudan elim-ayağım esmeye başladı. Celd hamam otağına gedib qanaxmam olduğunu gördükde qorxudan ağlamağa başladım. Övladıma bir şey olsa ne ederdim?-düşüncesi bele meni deli etmeye bes idi. Hekim olsam da bu veziyyetde ne edeceyimi özüm bele bilmedim. Hamamdan çıxıb Nermine zeng etdim. Yalandan yıxıldığımı ve qanaxmam olduğunu dedikde iki deqiqe sonra artıq Cavidle qapıda idi. Hem etdiyim zengden hem de dodağımdan axan qanı gördükde Nermin -Ne olub sene? Rüstem hanı? Tez ol hazırlaş gedek hekime-deye heyecanla dillendi.
Cavab vermeden yol boyu göz yaşlarımı axıdaraq xestexanaya gelib çatmışdıq nehayet. Defelerle onun hereket edib etmemesini yoxlasam da heç bir terpeniş olmadığını görüb daha da heyecanlanır, qorxurdum. Hekim yoxladıqdan sonra nehayet üreyime su sepen

<< 1 ... 58 59 [60] 61 62 ... 124 >>