geldikden sonra axir ki, catdiq. Universitetin qarşısında dayandıqda bir an içimde qürur, sevinc, fereh hissi baş qaldırdı. Beli,men bunu bacarmışdım. Xeyallarımın arxasınca ailemi sürüklesem de bacarmışdım.
-ağzını sil-deyerek Ferid gülmeye başladı.
-nedi? İlk defedi universitete gelirem. Ne gözleyirdin?- deyib esebi şekilde ona baxdım.
-heç ne,- deyerek üzümü elleri arasına alıb alnımı öpdü.,- menim ağıllı bacım sene her zaman güvenmişem. Yene de başımızı uca etdin.
Feridden ayrılıb universitetin heyetine girdim. Yüzlerle telebe vardı burada. Ne olacağını bilmediyim üçün her kes kimi mende gözlemeye başladım. Sonra öyrendiyim qederile universitetin rektoru olan bir bey çıxış ederek bizleri - birinci kursları tebrik etdi. Bu stimul verici çıxışdan sonra müellim heyetinin kömekliyi ile her kes öz qrupunu ve sinif otağını öyrenib universitetin binasına daxil oldu. Men de bütün birinci kurslar kimi tebii olaraq özümü yad kimi hiss edirdim. Qrupda ixtisasımıza uyğun olaraq qızlar üstünlük teşkil edirdi. Qızlardan birinin yanında oturdum.
-Salam men Nigar. Sen de heyecanlısan deyesen- deyerek yanımdakı qız şirin gülüşü ile elini mene uzatdı.
Men bir an çaşsam da qızda 'meşeden gelmiş' teessüratı yaratmamaq üçün özümü toparlayıb gülümseyerek -Salam men de Firuze. Tanışlığa şad oldum.
İlk baxışdan xoş tessürat yaratmışdı Nigar mende. Daha çox danışa bilmeden müellim gelmişdi. İlk gün çox gözel keçmişdi. Bütün qrup uşaqları ile tanış olmuşdum. Hamısı istiqanlı, gülerüz uşaqlar idi. Belelikle,dersden çıxıb eve getmeye hazırlaşırdım ki, bütün gün boyu susmayan o şirin ses yene meni sesledi:
-Eviniz hardadı? Belke yaxınıq?-deyerek mesum ifade ile gözlerini mene zilledi Nigar.
-Olmasaq bele universitetden bir yerde çıxa bilerik- deyib gülümsedim.
Qismetmi, heyatmı ne deyim bilmirem evlerimiz çox yaxın idi. Seher ayrıldığımız yerde görüşerek derse getmek üçün sözleşib evimize getdik. Çox yorğun veziyyetde eve geldim. Qapını Leyla açdıqda bir neçe heftedir onu

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 124 >>