cavabı almışdım ondan.
-Narahat olmayın Firuze xanım berk yıxılmısınız deye qanaxma normaldı. Ancaq bundan sonra ehtiyatlı olun.
-Axı hereket etmir-deyib nemli gözlerle hekime baxdım.
-Firuze xanım,-deyib gülümsündü -uşaq günün 24 saatı hereket etmir axı. Hem siz heyecanlısınız deye hiss etmemiş ola bilersiniz. Men yoxladıqda hereket edirdi.
Kederden axıtdığım göz yaşlarım bu defe sevincle evez olunmuşdu. Otaqdan çıxdıqda üreyi boğazında döyünen Nermin meni görüb qaçaraq yanıma geldi.
-Necedi uşaq? Yaxşıdı? Heç ne olmayıb ki?
-Yox çox şükür yaxşıdı.
-İndi de görüm bes ne meseledi? Rüstem hanı? O seni bu hala salıb?!
-Yox Nermin. Yorğunam sonra danışarıq bu haqda. Eve gedek xahiş edirem-deyib söhbetden yayınmağa çalışırdım.
-Yaxşı ancaq bu mesele bağlanmadı. Danışacağıq.
Eve geldikde Rüstemin evde olmadığını görüb az da olsa rahatladım. İsti duş qebul edib yatağıma uzandım. Gözümde Rüstemle keçmiş günlerdeki xatirelerimiz canlandı; neçe ay meni razı salmaq üçün her gün arxamca gelmesi... Nehayet menim sevgisine inanıb "he" cavabı vermeyim... Geceler baş tutan telefon danışıqlarımız... Pıçıldadığı sevgi dolu sözler... İndi ise... İndi elimde ne var? Böyük bir heç...
İndi Rüstem hardadı? Kemale ile yataqda kef çekir. İndi, bu deqiqe pul, var-dövlet xetrine min bir oyundan çıxır Rüstem. Bir zamanlar mene dediyi sözleri ona deyib, öpüb-oxşayır. Yaşadığım sadece teessüf hissi idi. Rüstem zerre qeder marağımda deyildi. Kime göre ailemden üz dönderdiyimi xatırlayıb qeherlenirdim.
Seher oyandıqda el-üzümü yumaq üçün hamam otağına getdikde güzgüde özümü görüb bir an diksindim. Dodağım şişmiş, qollarım gömgöy olmuşdu. Eyilib ayaqlarıma baxdıqda qollarımdan bir ferqi olmadığını gördüm. Her yerim göyermiş, harasa deydikde ise ağrıdan qıvranırdım.
Günler, hefteler bir-birini evezleyir, Rüstemle demek olar danışmırdıq. Geceleri çox gec eve geler, men ise onun üzünü görmemek üçün diger otaqda yatardım. Bir neçe defe peşman olub menimle danışmaq istese de özü de

<< 1 ... 59 60 [61] 62 63 ... 124 >>