xala. Her şey qaydasındadı-deyerek sünii gülümsedim.
-Çox danışmırsınız ona göre biraz narahat oldum.
-Yox narahat olmayın.
Melek xala getdikden sonra qucağımda şirin-şirin yatan Nurayı sağ terefime qoyub özüm de yanında uzandım.
-Ah qızım bilmirem axırımız nece olacaq... Ya men onu öldürecem, ya da o meni. Bele bir ailede böyümeyini inan heç vaxt istemezdim. Menim sehvimin cezasını sen de çekeceksen. Bağışla meni... Bağışla-deyib ağlamağa başladım. Sesimin onu oyandırmaması üçün yanından qalxaraq pencereye doğru yaxınlaşıb başımı şüşeye dayayıb göz yaşlarımı axıtdım. Menim heyatım da eynile bu gece kimi qaranlıq idi...
Burda qalmağımdan istifade edib tez-tez anama zeng edir, uzun-uzun danışırdıq. Menden bir ay sonra Nigar da ana olmuşdu. Onun ise dediyine göre eynile Feride benzeyen oğlu oldu. Ailem üçün burnumun ucu göynese de elimden heç ne gelmirdi. Qızımın geleceyi ise meni hedsiz qorxudurdu. Her gün bu barede düşünürdüm ki, Rüstem kimi biri ile eyni evde yaşamaq qızıma nece tesir edecekdi?..
İki ayın sonunda Rüstemin tekidi ile yene de o cehenneme qayıdırdım. Seher erkenden Rüstem bizi aparmaq üçün gelmişdi. Ayaqlarım geriye gedirdi. Yeniden o eve qayıtmaq işgencedi menim üçün. Evden çıxarken iki aydır nisbeten sakit yaşadığım bu eve son defe nezer saldım, gözlerim doldu. Yene ezab-eziyyetli günlerim başlayırdı. Nuray qucağımda Melek xala ve İsrafil dayı ile sağollaşıb evden çıxdıq.
-Nehayet evimize gedirik,- deye sükan arxasına keçen Rüstem dillendi.
Heç ne demeden qızım qucağımda maşının şüşesinden çöle baxırdım. Nehayet eve çatdıqda qapının kandarında dayanıb eve baxırdım. Elimde olsa arxama bele baxmadan qaçardım ancaq gedecek bir yerim yox idi. Hele de qucağımda bir uşaqla heç mümkün deyil. Qızımı da özümle beraber bilinmeyen bir yola apara bilmezdim. Analıq hisslerim buna icaze vermezdi. Mecbur qalıb içeri keçdim. İki aydır davam eden sakitçiliyim narahatlıqla evez olunmuşdu. Başıma daha neler gelecekdi-deye düşüne düşüne qızımın yanında

<< 1 ... 63 64 [65] 66 67 ... 124 >>