yuxulamışdım. Aradan bir ay keçmişdi ancaq Rüstemle sakit yaşayırdıq, yeni dava-dalaş yox idi. Daha doğrusu men sakitliyimi qoruyurdum. Anamla gizli de olsa bezen telefonla elaqe saxlayırdıq. Anam her danışıqda nevesini görmek istediyini dile getirse de Rüstemden qorxduğum üçün her defesinde bir behane ile redd etmek mecburiyyetinde qalırdım. Rüstemin bu barede fikrinin deyişdiyini düşünerek onunla danışmağa qerar verdim. Axşam işden geldikden sonra metbexde yemek yeyen Rüsteme yaxınlaşıb danışmağa başladım:
-Anam Nurayı görmek isteyir. Nigarla birlikde ya bura gelecek ya da men gedecem kafede ve ya başqa yerde görüşek-deye bir nefese dillendim.
-Sene demişdim unut aileni-deye vecsiz şekilde üzüme bele baxmadan yemeyini yeyerek sözünü dedi Rüstem.
-Nevesini görmek onun haqqıdı.
-Uşağımı kimin görmesini istemek ise menim haqqımdı.
Esebleşdiyimi hiss etdiyim üçün daha da heç ne demeden metbexi terk etdim. Biraz da qalsam bu söhbetin sonu dava-dalaşa gedecekdi.
Son vaxtlar telefon danışıqlarında anamın ağlamasına dayana bilmeyib Rüstemin işde olduğu vaxt görüş teyin etdik. Heyecanla, qorxu ile getdim görüşmeye. Anamla Nigar bizi gördükde yene de göz yaşlarını saxlaya bilmediler. Gah meni gah da Nurayı öpüb bağrına basır, sevincden gözleri dolurdu.
-Qızını oğluma adaxladım artıq qız bizimdi,- deye Nigar ağlayan gözlerimizi az da olsa güldürmek üçün dillendi.
Bir neçe defe anama Rüstemin mene yaşatdıqlarını demek istesem de alınmadı. Menim aileden ayrı düşmeyim onsuz canını yandırırdı. Bir de xoşbext olmadığımı bilse ne halda olardı düşünmek bele istemirem. Ancaq meni narahat eden nelerse olduğunu hiss etmişdi.
-Firuze yaxşısan qızım? Nese olmayıb ki? Gözüme qeribe deyirsen.
-Yox ana ne olacaq? Sadece Nuray biraz yorur meni-deyib gülümsedim.
Bir neçe saatlıq görüşden sonra Rüstemin evde olmadığını ümid ederek eve geldim. Ancaq bu defe yanılmışdım... Eve girdikde yene Rüstemin qezebli ve kinli baxışlarına tuş geldim. Men özümü ele alıb anamla görüşdüyümü

<< 1 ... 64 65 [66] 67 68 ... 124 >>