gözlenilmez celdlikle ayağa qalxıb qapıya yaxınlaşaraq çıxıb celd Nermingilin menziline gelib deli adamlar kimi qapını vurmağa başladım. Dözülmez qapı zengine qapını açan Nermin meni gördükde çıxartdığı qışqırıq sesine Cavid de gelmişdi. Meni ayağa qaldırıb içeri aparmaq isteseler de -qurban olum meni atamgile aparın yalvarıram,- deye qırıq-qırıq sesle danışırdım.
-Firuze gir özüne gel gederik seni bele apara bilmerik.
-Yox indi getmeliyem Rüstem Nuray yoxdu apardı. Apardı qızımı-deye tenginefes danışdım her şeyi.
Bunları eşidende celd mene kömek edib maşına doğru getdik. Gücle yolu başa salıb nehayet atam evine çatmışdım. Qoluma girib pillekenleri qalxmağıma kömek etdikden sonra belke de başqa vaxt olsa vurub-vurmamaq arasında tereddüd yaşayacağım qapını indi dayanmadan vururdum. Qapını açan Nigar eynile Nermin kimi qışqırıb bütün hamını dehlize topladı.Nigarın qışqırtısına qapıya gelen anam, atam ve Ferid derin teeccüb ve heyret içinde mene baxırdılar. Bir neçe saniye sonra bütün soyuqqanlılığını ele alan Ferid celd meni tutub qapıdan içeri keçirtdi. Meni qucaqlayıb ağır addımlarla otağa getirirdi. Onun yanında özümü o qeder rahat ve qoruma altında hiss edirdim ki, ayrı qaldığımız bütün ayların hesretini unutdum. Ferid meni astaca getirib yatağa uzatdı. Arxasınca anamla Nigar da ağlayaraq geldiler. O qeder gücsüz ve halsız idim ki, ağzımı açıb heç ne deye bilmirdim. Sadece -qızımı getirin mene,- deye bildim qırıq sesle. Ferid daha da bu halıma döze bilmeyib yumruğunu sıxıb otağı terk etdi. Anam da arxasınca gedib qonaq otağında Nermin ve Cavidle söhbete başladılar. Nigar da qapının arxasında dayanıb bu söhbete qulaq asırdı. Onlar bütün baş verenleri aileme danışırdılar. Ara-sıra Feridin yükselen sesini ve anamın ağlayışını eşidirdim. Atam ise meni gördükden beri zennimce bir kelme bele danışmamışdı. Men terefinden ailenin üzerine vurulan ikinci zerbenin onun üçün nece ağır olduğunu yeqin edirdim. Ancaq bu veziyyetde menim çalacaq başqa qapım yox idi. Biraz

<< 1 ... 66 67 [68] 69 70 ... 124 >>