sonra atam, Ferid ve Cavid süretli addımlarla evi terk etdiler. Onların ardınca Nerminle anam otağa daxil oldu. Anam ağlayaraq yanıma gelib meni qucaqladıqda yaralarıma toxunduqca canım yansa da sesimi çıxartmırdım.
-Xalide xala Firuzenin yaraları ağrıyar indi sıxmaq olmaz-deye Nigar dillendi.
Ne etdiyinin yenice ferqine varan anam celd menden ayrılıb kenara çekildi.
-Nigar,-gözünün yaşını silib davam etdi anam,- melhem hazırla Firuze üçün. Nigar gelene qeder anam Nerminin kömeyi ile meni soyundurub yatağa uzatdı. Bedenimdeki yaraları görüb yeniden hönkürdü. Rüstemin ünvanına demediyi söz qalmayan anamın üreyi yene de soyumurdu. Nigar içeri girdikde meni bu veziyyetde görüb bir an gözleri dolsa da celd özünü ele alıb yanıma gelib Nermine anamı otaqdan çıxartmasını işare ederek yanımda oturdu. Nermin anamı sakitleşdirmek meqsedile qoluna girerek -Xalide xala Firuze üçün isti bir şorba bişirek özüne gelsin,-deyib otaqdan çıxartdı. Düşdüyüm veziyyetden o qeder utanırdım ki, anam çıxdıqdan sonra ağlamağa başladım. Ağladıqca ise yaralarım sızlayırdı. Nigar elimden tutub -Firuze utanma. Heç kim istemezdi sen bu taleyi yaşayasan. Ele Hüseyn dayının özü de seni bağışlamasa bele üreyinde her zaman senin xoşbextliyini istediyine eminem.- deyib mene toxtaqlıq vermeye çalışsa da indi olduğum veziyyetin heç bir tesellisi yox idi. Yaralarıma melhem qoyduqda bütün bedenim sızlayırdı.
- Az qaldı biraz da döz Firuze,- deye Nigar meni sakitleşdirirdi.
Ağlım ise hele de qızımda idi. Rüstem qızımı hara apara biler deye düşünsem de ağlıma Kemalenin evinden başqa heç ne gelmirdi. Bir neçe saat keçse de heç bir ses-soraq yox idi. Hamam otağına gedib bedenimdekilerden azad olmaq istesem de taqetim qalmamışdı. Yene de kömeyime Nigar gelmişdi. Meni qarşısına qoyub balaca bir uşaq kimi çimizdirirdi. İçimdeki utanc ve minnetdarlıq hissi meni boğurdu. Ona adi bir sözle teşekkür etmek istesem bele sözler boğazımda ilişib qalmışdı. Son olaraq eynimi de geyindirib qoluma girerek meni qonaq

<< 1 ... 67 68 [69] 70 71 ... 124 >>