qızımın harda olduğu düşüncesi hem de ağrılarım ucbatından yata bilmemişdim. Erkenden oyanıb otaqdan çıxıb eyvana getdim. Hava almağa çalışırdım ancaq kimse sanki meni boğurdu havam çatmırdı, nefes ala bilmirdim. Bir neçe deqiqe sonra otaqdan ses eşitdikde her halda anam gelib düşüncesile eyvandan boylanıb baxdıqda atamın da menim kimi yata bilmediyini anladım. İçeri keçmek istesem de artıq meni görmüşdü deye eyvandan çıxıb -sabahın xeyr ata,- deyib yanından ötüb keçmek istedim ancaq aylardır hökmlü sesinin hesretile yaşadığım atam qefleten -Firuze,- dedikde yerimde dayandım. Heç bir reaksiya vermediyimi görüb yeniden dillendi:
-Gel bura.
Başımı aşağı salıb sakitce gelib sol terefinde eyleşdim.
-Firuze,-deye dillenib bir neçe saniye susduqdan sonra davam etdi,- sen menim gözümün ağı qarası birce qızımsan. Bizi heçe sayıb çıxdın getdin. Seni sildim icaze vermedim kimse senin adını çeksin-sözleri aramla, seçerek deyirdi.
-Ancaq dünen seni ele gördükde üreyime dağ çekildi. Anladım ki, bu tekce senin yox hamımızın sehvidi,- atam danışdıqca göz yaşlarımı saxlaya bilmirdim. Dağ boyda kişi bir gecenin içinde büzüşüb yumağa dönmüşdü.
-Biz vaxtında sene sahib çıxsaq indi qarşımda bu cür dayanmazdın,- deyib meni köksüne sıxıb qucaqladı. Ağlamamaq üçün özünü gücle saxladığını hiss ede bilirdim.
-Ağlama, nevemi tapıb o itin cezasını da özüm verecem,- deyib saçımdan öpdü.
Atamla biraz qaldıqdan sonra otağıma gedib uzun müddet sonra derinden nefes aldım. Ancaq Nuray.. Nurayım ağlımdan bir saniye olsun çıxmırdı. O hele ana südü ile beslenen uşağı indi Rüstem kim bilir haralara aparıb, kimlere tapşırmışdı. Günortaya yaxın atamla, Ferid belke bir xeber vardır deye yeniden polis bölmesine yollansalar da yene eliboş qayıtmışdılar. İçimdeki qorxu getdikce böyüyür meni ele alırdı. Axşama doğru qapı çalındıqda belke bir xeber vardır deye hamı qapıya teref getse de heç gözlemediyimiz qonaqlarla qarşılaşdıq. Qapını açdıqda İsrafil bey ve Melek xanımı qarşımda gördükde teeccübümü

<< 1 ... 69 70 [71] 72 73 ... 124 >>