qoyacağımı fikirleşmirsen yeqin! Bütün sümüklerini qıracam! Sene yaşatdıqlarını yaşadacam ona!-dedikde bir anda qem-qüsse ile dolu gözleri qezeble evezlendi.
-Ferid qurban olum heç ne eleme. Burax Allah versin cezasını,- deyib qorxudan dolan gözlerimi Feride zilledim.
-Neyse bu barede sonra danışarıq işe gedirem,-deyib hem meni hem de Nurayı öpüb bir söz demeye imkan vermeden otaqdan çıxdı.
Mehkemeye gedeceyimi öyrenen atam ve anam defelerle meni fikrimden döndermeye çalışsalar da heç cüre razılığa gelmemişdim.
-Firuze axı neye lazımdır ora getmek? Burax çıxsın getsin bir defelik heyatımızdan-deye anam qorxu ile qarışıq telaş içinde dillendi.
-Ana niye başa düşmürsen? Men orda şahidlik etmesem belke de ona ceza verilmeyecek!-deyib sesimin tonunu qaldırdım.
-Burax Allah versin cezasını.
-İlk önce biz verek sonra elbette Allah verecek. Sen menim neler yaşadığımı bilirsen ana? Aylardır ne eziyyetlere dözdüyümü bilirsen? Öz fahişesini evime getirdi! Mene zorla sahib oldu! Defelerle heç bir ürek ağrısı çekmeden tepiklerle, kemerle, taxta ile döydü meni! İndiye qeder susdum çünki arxam dayağım yox idi ancaq indi susmayacam!-deyib yere eyleşerek ellerimi üzüme tutub ağlamağa başladım.
Dediklerimi eşidib gözleri heyretden böyüyen anam yanımda eyleşib meni qucaqlayaraq menimle birlikde ağladı.
Narahat keçen bir neçe günün ardınca nehayet mehkeme günü gelib çatmışdı. Seher tezden oyanıb hazırlaşıb Feridle birlikde evden çıxdıq. Mehkeme binasında heyecandan gah dehlizde var-gel edir, gah da stolda eyleşib paltarımın eteyini sıxırdım. Bir neçe deqiqe sonra Cavidle Nermini görüb heyretlensem de Nermin celd yanıma gelerek -seni tek qoya bilmezdik. Hem bizim şahidliyimize ehtiyac var,- deyib gülümseyerek meni öpdü. Mehkeme keçirilen zala daxil olduqda içeride olduqca ağır ve ürküdücü hava vardı. Heyecandan bütün ezelelerim yığılmışdı. Bizden biraz sonra Kemale zala daxil olsa da üzüne baxmamağa çalışırdım. Nehayet üzünden sözün heqiqi menasında zehirmar yağan Rüstemi

<< 1 ... 72 73 [74] 75 76 ... 124 >>