görüb daha da qezeblenmişdi. -Ay qız ne gülürsüz? Bunlara bax hele! Utanmazlar!-deyib qışqırdıqda qorxudan otağı terk eledik.
Evime köçdüyüm ilk gece Nurayı yatırdıb uzun müddet sonra özümle yalnız qalmışdım. Son iller yaşadıqlarımı bir-bir düşünüb boşa keçen zamanıma heyflensem de bu illerin mene yegane hediyyesi olan qızımı xatırlayıb gülümsedim.
Nurayı aparmaq üçün bir bağça tapmadığıma göre mecbur bir müddet anam baxacaqdı ona. Bu sebebden seher tez oyanıb hazırlaşıb evden çıxdım. Eve çatdıqda qapını açan anam meni görüb yene deyinmeye başladı:
-Üreyin gedir özüne eziyyet vermek üçün. Uşağa da zülm edirsen.-deyib Nurayı qucağımdan aldı.
-Anacan getdim men axşam görüşerik-deyerek celd anamı öpüb sözün esl menasında qaçdım.
İşe çatdıqda yene gözel, zil qara gözleri ile mene baxan Muradı görüb ona teref addımladım.-Hekim xala,-deye qaçıb yanıma geldi qara gözlüm.
-Can hekim xala,-deyib Muradı öpüb qucaqladım.
Muradı hele ilk iş günümde tanımışdım. O qeder şirin ve insani özüne celb eden uşaq idi ki, ilk gördüyüm deqiqeden bu 4 yaşındakı uşağa qanım isinmişdi. İmmuniteti zeif olduğu üçün her ay en az iki defe xestelenib yanıma gelirdi.
-Salam Fira. Bizimkine yene nese olub,-deye anası Ülker gülümsedi.
-Heç ne olmaz. Hekim xalası sağaldar onu indi,-deyib Muradı da qucağıma alıb otağa keçdik.
Ülkerle tanış olduqdan sonra yaxın refiqe olmuşduq. O qeder mehriban ve gülerüz qadın idi ki, heç düşünmeden bütün heyatımı danışmışdım ona. Ehtiyacım olanda her zaman onu yanımda görürdüm.
-Boşanma mehkemesi ne yerde qaldı? Ne vaxtdı soruşmaq isteyirem yadımdan çıxır,-deye Ülker dillendi.
-Keçen ay oldu. Ferid icaze vermedi gedim hem getmeyime de ehtiyac olmadı heç ilk mehkemede boşandıq,-deyib Muradı müayine masasının üzerine qoyub eynindeki köyneyini çıxartdim.
-Adeten bele veziyyetde teselli vererler amma men seni tebrik etmeliyem,- deyib gülümsedi.
-Hetta hediyye bele almalısan,-deyib üzümü Murada dönderdim,- de görek qehreman bu ne veziyyetdi? Her yerin

<< 1 ... 75 76 [77] 78 79 ... 124 >>