başladım. Bir hefte gözlerim onu axtarsa da gelmemişdi. Bir heftenin sonunda hazırlaşıb xestexanadan çıxdıqda düz qarşımda başını azca yere dikmiş Zaura sataşdı gözüm. Yanından ötüb keçmek isterken meni sesledi:
-Firuze xanım.
Her halda ilk defe kimse meni sesleyerken bu qeder heyecanlanırdım.
-Beli,-deye soyuqqanlılıqla cavab verdim.
-Men size teşekkür etmek istedim Murada göre,-deyib xefifce gülümsedi.
-Teşekküre ehtiyac yoxdu. Vezifemdi,-deyib getmek isteyirdim ki, yeniden meni saxladı.
-Sizin şeire marağınız olduğunu hiss etdiyim üçün bunu size vermek isteyirem,-dedikde ayaq saxlayıb ona teref döndüm.
-Menim şeire olan marağımı hardan bilirsiniz?-deyerken sesim nisbeten soyuq çıxmış, üzümdeki gülümseme de itmişdi.
-Bextiyar Vahabzade,-gülümsedi.
-Ah men onu tamamile unutmuşam. Masamda gördünüz demek kitabı,-deyib yeniden gülümsememi qaytardım üzüme.
-Beli, siz Muradı müayine ederken tesadüfen gözüm sataşdı. Yeqin ki, bunu qebul edersiniz. Bu defteri universitet illerinde yazmışdım. Oxuduğum maraqlı şeirleri bura köçürürdüm. Sonra iş-güc baş qarışdı defteri de unutdum. Dünen eve getdikden sonra axtarıb tapdım-deyerek elindeki mene doğru uzatdı.
-Çox sağolun böyük maraqla oxuyacam,-deyib defterçeni ondan aldım.
-Eger razı olsanız sizi eve apara bilerem. Axşamdı deye hava soyuqdu.
-Yox. Yox ehtiyac yoxdu sağolun,-deyib yanından süretli addımlarla uzaqlaşdım.
O qeder heyecanlanmışdım ki, bağçaya çatana qeder yol boyu defterçeni var gücümle köksüme sıxmışdım. Bağçaya çatdıqda derin bir yuxudan oyanmış kimi özüme gelib elimdekini çantama qoyub Nurayı götürmek üçün bağçanın binasına daxil oldum. Qızımı da götürüb celd eve getdim. Bir terefim Zaurun ilk baxışdan nece alicenab biri olduğunu dese de, diger terefim özüme esebleşir, bele şeyleri nece düşüne bilirem deye özüme qezeblenirdim. Belke de heç aile heyatı qurmayıb. Menim kimi uşaqlı bir qadın onun neyine gerekdir? Hem özü istese bele ailesi razı olmaz. Bunları düşünerken gözüm qucağımda yuxulayan

<< 1 ... 82 83 [84] 85 86 ... 124 >>