ayaqqabılarını soyunan Zaura dikdim qezebli gözlerimi.
-Sarsaq!Senin ucbatından men yaşda qadın yalan danışdım!
-İstemesen danışmazdın. Qışqır bağır salıb meni qova bilerdin,-deyib bic-bic gülümsedi. Her sözü ile meni deli etmeyi bacarırdı Zaur ancaq bu defe ona bu hezzi yaşatmaq fikrinde deyildim. Devet gözlemeden şestle içeri keçib Nurayın yanında eyleşib onu danışdırmağa başladı.
-Xeyr ola Zaur bey? Ne lazımdı?-ellerimi qoynumda çarpazlaşdırıb soruşdum.
-Siz tereflerde qonağa bele qulluq edirler?-deyib yene bic-bic gülümsedi.
-Devetsiz gelen qonağa bizde umumiyyetle qulluq etmirler!-deyib metbexe doğru getdim.
Mecbur qalıb onun üçün de bir boşqab getirib yemeye başladıq. Yemek boyu hirsle ve qezeble Zaura baxırdım ancaq o mene ehemiyyet vermeden Nurayla danışır, onu yedizdirirdi. Bu halı ise meni daha da qezeblendirirdi. Belke de onunla dalaşmağa öyreşmişdim...
-Niye geldiyinizi demiyeceksiniz?-deye mecbur qalıb dillendim.
-Nurayı ve seni daha yaxından tanımaq, evini görmek üçün.
-Ne sebebe?
-Evin gözeldi ancaq çox öyreşme toydan onsuz menim evimde yaşayacağıq,-deyib mene göz qırpdı.
-Sen ne danışırsan axı?! Ne ev? Ne yaşamaq?!
Öz-özüme ne qeder danışsam da meni eşitmirmiş kimi yemeyine davam edirdi. Yemek bitdikden sonra men süfreni yığışdırıb metbexe qabları yumaq üçün getdikde aniden Nurayla Zaurun gülüş seslerini eşidib asta şekilde qonaq otağına yaxınlaşıb onları seyr etmeye başladım. Kenardan baxan onları ata-qız zenn ederdi. Sanki Nuray da bir saatın içinde Zaura öyreşmişdi. Bu sehne meni qeherlendirmiş ve daha çox dayanmadan metbexe yollanmışdım. İşimi bitirib qayıtdıqda Nuray artıq oynamaqdan yorulmuş, yuxulu gözlerini mene dikmişdi.
-Deyesen yoruldu,-deye uşaq mesumiyyeti ile Zaur dillendi.
-Yatmaq vaxtıdı,-deyib Nurayı qucağıma alıb otağa apardım. Her zaman olduğu kimi yatağına uzadıb lay-lay deyib Nurayı yatırtdım. Ayağa qalxıb otaqdan çıxmaq isteyende qapının kandarında dayanıb meni seyr eden Zauru gördüm. Heyranlıq dolu baxışlarını

<< 1 ... 90 91 [92] 93 94 ... 124 >>