Necesen?
-Çox sağol. Sen?
-Yaxşıyam. Nuray necedi? Bir şeye ehtiyacınız var?
-Yaxşıdı. Yox sağol. Sene bir şey demeliyem,-deye azca qorxaq sesle dillendim.
Zaurun menim heyatıma qarışmağa ixtiyarı olmasa da, onun zehminden ister-istemez çekinirdim.
-Buyur,-dedikde sesi daha da ciddileşdi.
-Biz ailemle rayona gedirik bir aylıq,-deye bir nefese dillendim.
Bu sözümden sonra Zaur doğrusu, getmemeyimi istese de mecbur qalıb menimle razılaşdı ve mümkün qeder tez qayıtmağımı söyledi.
Sabahısı gün işden bir aylıq icaze alıb, bir hefte sonra gedeceyimiz istirahet üçün hazırlıq görmeye başladım. İki gün içinde hazırlaşıb yola çıxdıq. Ferid bizi meşeliklerin içinde çox gözel bir rayona getirmişdi. Buna en çox sevinenler ise Yusifle Nuray idi. Bütün gün o teref bu terefe qaçır, gece ise yorğunluqdan harda geldi yatıb qalırdılar. Burada Nigarla danışmaq üçün hem vaxtımız, hem de fürsetimiz olurdu. Men de bundan istifade edib ona Zaurla bağlı her şeyi danışmağa qerar verdim. Baş verenleri danışarken Nigar eli ağzında heyretle mene qulaq asırdı.
-Bax bele baş verenler bunlardı,-deye sözüme yekun vurdum.
-Firuze ayıb olsun. Adam bunları indi deyer?-deye incik ifade ile üzüme baxdı.
-Küsme. Vaxt olmurdu eve gelmeye gelende de anam yanımızdan ayrılmırdı. Nece deye bilerdim?-mesum ifade ile gözlerimi ona zilledim.
-Yaxşı eybiyox. Ancaq men arvadından qorxdum. Başımıza iş açar birden.
-Ele mende ondan qorxuram. Buna göre de Zaura icaze vermirem yaxınlaşsın. Söz-söhbet yayılsa inan bu defe heç kimin üzüne baxa bilmerem.
-Narahat olma men yanındayam,-deyib teselli verirdi.
Burda qaldığımız müddetde Zauru düşünmediyim gün olmurdu. Bezen bu hereketime göre özümden bele utanırdım. Bir qızım olduğunu xatırlayıb özüme yaraşdırmırdım yeniden sevmeyi. Ancaq özümden asılı deyildi. Zaurun diqqeti, qayğısı, düşüncesi, sevgisi meni ona qopmayan bağlarla bağlamışdı. Bezen gizlince evine zeng eder bir neçe deqiqelik de olsa danışardım. Bir ay müddetinde sadece üç-dört defe telefon

<< 1 ... 94 95 [96] 97 98 ... 124 >>