nevaziş qarışıq telaşla üzüme baxdı.
Özümü otaqdan gücle çıxarıb heç kime heç ne hiss etdirmeden otağıma getmeye çalışsam da üzerimdeki nezerler bitib tükenmek bilmirdi. Otağıma geldikde qapını bağlayıb yere çöküb ağlamağa başladım. Hamının yanında biyabır olmuşdum. Kim bilir haqqımda neler demişdi adını bele bilmeden qorxduğum xanım.
Hemin gün çıxışda Zauru görsem de heç üzüne bele baxmadan yoluma davam etdim. Her şeyin günahkarı o idi. Heç neyi yoluna qoymadan mene yaxınlaşmış, güc-bela ile yoluna qoyduğum heyatımı yeniden cehenneme çevirmişdi. Gece Zaur zeng edib niye bele olduğumu soruşsa da bu barede kelme kesmemiş, sadece yorğun olduğumu bildirib desteyi asmışdım. Bilirdim ki, Zaur bu meselesen xeberdar olsa arvadının üstüne düşecek. Bu ise arvadını daha da qarşısıalınmaz edecekdi. Hem bu hereketle Zaur aramızdakı münasibeti de tesdiqlemiş olacaqdı. Bu sebebden hele ki susmağa qerar vermişdim. Bu hadisenin üzerinden bir neçe gün keçse de hele ki heç bir ses soraq yox idi. Günorta işde oturarken Nigarın zengi bir neçe günün sessizliyini pozmuşdı.
-Firuze celd eve gel,-deye telaşla ve heyecala danışırdı.
-Ne olub Nigar? Kimese nese olub?
-Yox sen eve gel mümkün qeder tez,-deyib desteyi asmışdı.
Celd işden icaze alıb bir taksiye oturub eve getmişdim. Qapını açan Nigarın qorxudan ve heyecandan benizi ağarmışdı.
-Nigar ne olub axı? Bu ne haldı?
-Firuze o qadın eve gelmişdi. Xalideye xalaya, senin ünvanına olmayan, nalayiq sözler dedi. Yazıq arvadı gücle sakitleşdirdim. Tezyiqi qalxıb derman verib yatırdım.
Bedenimden soyuq bir külek keçdi sanki. Eşitdiklerimi beynimde analiz etmeye çalışırdım ancaq heç cüre derk ede bilmirdim. Axı o menim iş yerimi, ailemin evini hardan bilirdi? Nece öyrenmişdi bütün bunları. Nigar yanıma gelib meni sakitleşdirmeye çalışsa da alınmırdı.
-Narahat olma Firuze mene de Nigar deyerler. Heyasızlıqda onun qabağına doqquz qoyaram. Ağzının payını verib gönderdim,-deye elimden tutub mene toxtaqlıq verirdi.
Bir saata yaxın Nigar

<< 1 ... 96 97 [98] 99 100 ... 124 >>