olacaq? Firuze tek yaşamağa öyreşmeyib deye evde darıxır. Bizde qalacaq bir müddet,-deye dillendi.
Men ise tesdiq menasında gülümseyerek Feride baxdım. Atam daxil olmaqla her kes menim eve qayıtmağıma sevinse de anamın esebi baxışları her daim üzerimde idi. Artıq gec olduğu üçün otağa gedib Nurayı yatırmağa çalışırdım. Otağın qapısı açıldıqda qarşımda Nigarı gördüm. Fikirleşirdim ki, anamla bağlı nese deyecek.
-Gelmek olar?-gülümsedi.
-Elbette gel otur.
Yanıma gelib oturduğu deqiqeden etibaren söze başladı:
-Xalide xala ile danışdım, her şeyi başa saldım. Mene ele gelir ki, inandı. Ancaq hele sene esebidi. Eger seni acılasa incime. Zamanla düzelecek,-deyib elimden tutub gülümseyerek gözlerini mene zilledi.
-Bilirem Nigar. Anam her zaman bize inanıb. Ancaq bu veziyyetde doğrusu onu qınamıram, incimirem. Ne dese, ne etse haqlıdı. Çox sehv iş gördüm,-deyib qeherlendim.
Nigarla biraz da danışdıqdan sonra Yusifi yatırtmaq üçün otaqdan çıxdı. Seher oyandıqda Nurayın halsız olduğunu gördüm. Elimi alnına qoyduqda isti olduğunu anlayıb telaşlanıb celd anamı çağırdım. Nurayın bir yaşı olmasına baxmayaraq ilk defe idi xestelenirdi,üstelik yayın en isti vaxtında.
-Firuze qorxma uşaqdı. Hem qorxulu heç neyi yoxdu axşama sağalar,-deye anam meni sakitleşdirmeye çalışırdı.
Lazımi dermanları verdikden sonra Nurayı anamla Nigara emanet edib işe yollandım. Ağlım Nurayda qaldığı üçün işde rahat otura bilmirdim. Saat başı eve zeng edir Nurayın veziyyetini öyrenirdim. Anam her şey yaxşıdı dese bele dayana bilmeyib icaze alıb eve getdim. Eve çatdıqda qızımın gülümseyerek kiçik addımlarla mene doğru gelişini gördükde içimdeki qorxu ve heyecan sevincle evezlenmişdi. Nurayı qucağıma alıb qonaq otağına keçdim.
-Sen hekimsen ancaq qızına azca nese olan kimi heyecanlanırsan. Biraz temkinli ol Firuze,-deye anam dillendi.
Doğrusu dünenden beri anamın nisbeten yumşaldığını görüb az da olsa rahatlamışdım.
Axşam atamla Ferid eve geldikden sonra yemek yeyib söhbet edirdik. Anam qerara

<< 1 ... 98 99 [100] 101 102 ... 124 >>