Bir neçe saat keçse de Nazlı hele de Ümidi, onun dediklerini düşünürdü.
Nazlı: -Bu nece vicdan ezabıdı. Çox qorxuram çox((( ne bu xeyanetimin yükünü ömrüm boyunca daşıya bilerem, ne de onsuz yaşıya bilerem. Neyniyecem men? ALLAHIM menimi sınağa çekirsen? Peşmanam hem de çox. Esebleşdim, şeytana uydum. Ama neolar bunun bedelini onu itirmekle ödetdirme mene İlahi. Bilirem geci tezi dözmeyib etiraf edecem ama qorxuram. Yuxularında da ona işare gösderirsen ya REBBIM niye axı?. Mene düzgün yol göster((((
Dualarından Nazlını qapının döyültüsü ayıltdı. Celd qapını açaraq şok veziyyetde:
Nazlı: -Papa sen burda neynirsen? Ne tez geldin?
Mehdi: -Gelmiyim doşan? İşim az oldu bu gün. Geldim dostuma zeng edecem danışım 1 az.
Nazlı: -Yaxşı keç ellervi yu men yimey getirerem indi.
Mehdi: -Yaxşı ama evvelce sen telefonunu ver ordan zeng edecem.
Nazlı qorxub heyecanlanaraq telefonu Mehdiye uzadır. Üreyinde sanki bu müddet erzinde Ümid mesaj yazmasın, zeng etmesin deye yalvarırdı.
Mehdi dostu ile yarım saatlıq danışıqdan sonra zengi sonlandırır. Tam telefonu Nazlıya uzadacaqken mesajın geldiyini görür ve açır:
''Canım men dersdeyem. Dehşet darıxmıwam senin üçün. Sen darıxmamısan ayın üçün?''
Mehdi tam üzünü Nazlıya çevirib mesajı göndırınin kim olduğunu soruşacaqken Nazlının teline zeng gelir. Nazlı ard-arda şok yaşayırdı. Nece hereket edeceyini bilmezken gözlerini Mehdiye zilleyib onun neyleyeceyini izleyirdi. Mehdi mesajı 2-3 defe tekrar-tekrar oxuduğundan, gönderenin kim olduğuna fikir vermemişdi. Zeng geldiyinde ise ekranda ''Atamın Kürekeni'' sözü onun azca da olsa üzünü gülümsetse bele, yene de ciddi üz ifadesi ile:
Mehdi: -Nazlı kimdi bu?
Nazlı susur, gözlerini yere zillemişdi.
Mehdi: He? Seynenem kimdi bu?
Nazlının üreyi sıxılır, havası çatlşmlrdl sanki. Qorxu ve utancaqlıq hissi bir-birine qarışmış, yanaqları qızarmışdı heyecandan. Buda azmış kimi ürek döyüntüleri daha da süretlenmiş, yerinden çıxacaqdı sanki.
Nazlı üreyinde: -Qaçışım yoxdu etiraf etmeliyem.

[1] 2 >>